Σελίδες

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

.. μονάχα λίγη μουσική...(Τάσος Λειβαδίτης)

Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου,
ονειρεύτηκα πολύ μια μικρή ανεμώνη.
Έτσι ξέχασα να ζήσω.

Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό,
είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.



 Νύχτα.
                                      Μονάχα τ' άστρα.
                     Και πέρα το βάθος του ολάνοιχτου ορίζοντα,
                 εκεί που πάνε οι άνθρωποι χωρίς τα ονόματά τους.

Πολύτιμος Στίχος                             Ζήσαμε πάντοτε αλλού
                και μόνον όταν μας αγαπήσει κάποιος, ερχόμαστε για λίγο...                    Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον
                                   είμαστε κιόλας νεκροί.


.....και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Ό,τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε –ο κόσμος μας ανήκει. Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί..."
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ' τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων. 

Έξαλλου δε ζητήσαμε τη νίκη... μονάχα λίγη μουσική...(Τάσος Λειβαδίτης)

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Απόψε που η νύχτα/κρεμιέται μεσοπέλαγα/ στην αγχόνη τ' ουρανού.
Αφήνω πίσω τις σκιές και βγαίνω στο φως.
Γιατί/ακόμα και η σιωπή/αν ταραχτεί απο μια αχτίδα φως/απο μια σταγόνα θάλασσας/τότε τα δάχτυλα /θ' αγγίξουν τρυφερά τη μνήμη και θα ξυπνήσουν τ' όνειρο. (Μ-Λαμπράκη)


Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Το κέρδος της απώλειας-.(Λένα Παπά).

Κάτι, για να το χάσεις
πρέπει κάποτε να το είχες.
Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια
πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις
αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κερδισμένο.


Αλλοίμονο από κείνους που ποτέ
δεν έχουν χάσει τίποτε
που τίποτε να χάσουνε δεν έχουνε
σ’ αυτόν τον κόσμο.(Λένα Παπά).


Αυτό που νιώσαμε και όχι
αυτό που ζήσαμε

που επιδιώξαμε και γράψαμε
με γράμματα χρυσά επάνω στις ταμπέλες μας
μονάχα αυτό που νιώσαμε θυμόμαστε
και νοσταλγούμε και φοβόμαστε.
Αυτό μονάχα
είναι η αλουργίδα μας, ο πλούτος μας
το παραμύθι και η παραμυθία
η ευτυχία μας και η δικαίωση
σ’ αυτόν τον κόσμο.(Λένα Παπά)



Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Προσμονή

Νικηφόρος ΛύτραςΗ προσμονή (αχρονολόγητο). 

Λάδι σε καμβά, 68 εκ. x 50 εκ., Εθνική 

Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου 

Σούτζου.

Προσμονή

Ερχεσαι μερικές στιγμές και ακροβατείς

στα όρια της αντοχής μου.

 Ακριβώς στην κόψη του ελάχιστου/τόσο μυστικά 

εκθαμβωτικός/που ανθίζουν ''άξαφνα'' οι 

παπαρούνες του ανεκπλήρωτου /στο βάζο της 

αγάπης.

Η προσμονή φοράει ''τότε'' τα καλά της /ανοίγουν 

τα παράθυρα στο φως/κι όλα τ' αστέρια 

τραγουδάνε της Ανατολής.

Ετσι αναβαπτίζεται ο 'Ερωτας/μες την 

μυσταγωγία 

μιας  γλυκιάς /προσμονής!(Μαρία Λαμπράκη)

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Τα πουλιά της θλίψης

Φυλλοροούν οι σκέψεις/ πάνω στο κλαδί της μνήμης.
Εκεί, έρχονται και κουρνιάζουν οι ψυχές/ σαν τα πουλιά /πάνω στο σύρμα ..
Ξαποσταίνουν για λίγο/κι έπειτα/ χτυπώντας τα φτερά τους στον αέρα/επιστρέφουν στον ουρανό της θλίψης τους/λίγο /πριν /ο Ηλιος ανατείλει  και το φως/προδώσει το δάκρυ τους/στα μάτια.(Μ-Λαμπράκη)
Είναι πουλιά που οντε πετούν/πηγαίνουνε ομάδι.
.
Κι άλλα πουλιά που μοναχά/τα βρίσκει το σκοτάδι.

Οντε θα δεις άσπρα πουλια /να χαμηλοπετούνε

Θα' ναι γιατί ενός σεβντά/λαβωμαθιές κρατούνε(Μαρία-Λαμπράκη)

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Θανάσης Φωτιάδης, Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Θανάσης Φωτιάδης, Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας
Φέτος, παράδοξα, στη μέση του καλοκαιριού
τα παιδιά της πολιτείας
αλλάξαν λόγια στα κάλαντά τους:
Λένε για κλέφτες άρχοντες,
για προδότες αρχηγούς,
για μαύρα λουλούδια,
για σκοτεινούς καιρούς.
«Μας κλέψαν την ελπίδα,
μας κλέψαν τη χαρά!»
Υψώσατε τάχιστα το μνημείο της καταισχύνης,
αν σας ενδιαφέρουν αυτά τα παιδιά.
Από τη συλλογή Ληξίαρχος (1966) του Θανάση Φωτιάδη


Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Το ''άλεκτο''

Mε τ' ακροδάχτυλα των λέξεων /ψηλαφίζω τη σιωπή..
Με κινήσεις ασκητικές αναζητώ τα λόγια /που στόλισαν το αμετάκλητο πριν χαθείς/όπως στη θάλασσα ο ναυαγός..
Τ' ανακαλώ όλα με ευλάβεια στην επιφάνεια/μεγενθύνω την εικόνα σου /στο χώρο της ορατής σύλληψης των πραγμάτων/και γίνομαι μαζί σου /ένα και αυτόφωτο..
Εκεί, που το ''άλεκτο'' βγάζει στο Φως...
Γιατί, όπως αναφέρει ο Eugenio Ionessco
''Οταν όλα θα έχουν ειπωθεί/θα ανήκουμε σε άλλους καιρούς''-Μ-Λαμπράκη)

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Μαυροφορεί η Αντιγόνη

Ελένη Παπαδάκη(ηθοποιός)1940 Αντιγόνη, στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

 Μαυροφορεί η Αντιγόνη σ’ όλη τη χώρα που ο λαός της πενθηφορεί GUNTER GRASS


Η Ντροπή της Ευρώπης                                        

GUNTER GRASS

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δεν συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ' τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.
Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.
Στη φτώχεια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.
Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.
Καμιά ανοχή πλέον δεν δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες
υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.
Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.
Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ' όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ' είχε φιλοξενήσει.
Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ' τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.
Πιες, επιτέλους, πιες, κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.
Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.
Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει. 

GUNTER GRASS-Ποίημα που δημοσιεύτηκε 25/5 -Στην εφημερίδα (Süddeutsche Zeitung) του Μονάχου.

Πηγή :http://www.poema.gr/  


Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Νύχτα προδοσίας

Παράξενη νύχτα.
Σε στήνει και σε βάζει στο σημάδι.
Κλείνεις τα μάτια/ εύχεσαι ο στόχος να μην είσαι εσύ.
Η σιωπή σαν νεκροσέντονο τύλιξε την πόλη.
Μόνο ο Ιούδας τρεκλίζει αποκαμωμένος στους δρόμους/κρατώντας σφιχτά στη χούφτα του τα τριάκοντα αργύρια..
Κάθε τόσο γυρίζει και φωνάζει:<<Δικός μου είσαι εσύ;>>
Κανείς δεν απαντά/ο τελευταίος (που απάντησε) το πλήρωσε με σταυρικό θάνατο.
Δε βαριέσαι, μονολογεί..''Σε λίγο ξημερώνει ..''
<<Δεν είναι τυχαίο που κάθε καινούργια μέρα ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού/που μαρτυράει απο παλιά μια  προδοσία>>-Μαρία Λαμπράκη
Η φράση στα εισαγωγικά, ανήκει στον  Berthold Friedrich Brecht

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Και τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τ' απλώσω

Να  ξυπνάς με του Ήλιου το φιλί και να το αισθάνεσαι σαν (Sun)φιλί προδοσίας..
Να ακούς τον κελαηδισμό των πουλιών και να μην αναγνωρίζεις τη μελωδία τους μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο μιας πόλης , που ανηφορίζει ασθμαίνοντας, σέρνοντας βαριά τα βήματά της  σε ώρες ξαφνιασμένες, λες και το τσιμέντο κατάπιε όλα της τα όνειρα..
Να ξορκίζεις κάθε βράδυ τους φόβους σου και να τους βλέπεις το πρωί γιγαντωμένους και άτρωτους λες και έσκαβαν όλη τη νύχτα ένα σκοτεινό λαγούμι , για τ' ανυποψίαστα θύματα..
Να...Να...Να...
Ερχεται όμως, όλο τούτο και γλυκαίνει όταν συναντάς στο Σούπερ Μάρκετ την κ Ελένη  και σε ρωτά:''πήρες ψωμάκι σήμερα παιδάκι μου; ....Να, πάρε το μισό από το δικό μου....''
Ισως, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να σωθούμε(ως άνθρωποι) από την ερημία μας, να γίνουμε δότες της ΑΓΑΠΗΣ
 -Οχι ΕΠΑΙΤΕΣ...
Και  τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τ' απλώσω.(.Μαρία .Λαμπράκη)


Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Το τραπέζι-Του ΚόΖμου

Για άλλη μια μέρα έστρωσε το τραπέζι του κόσμου ο Ηλιος.
Ψωμί μοιράζει στους πεινασμένους της γης, μια φέτα από το φως του, όλοι αναζητούμε.
Μα, πως να τους θρέψεις<<Οταν της γης επλήθυναν οι πόνοι>>
Η φράση στα εισαγωγικά, είναι  απο ποίημα του Pablo Nerouda

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Νυχτωδίες -Ερώτων

Για να σε συναντήσω/εκτοπίζομαι στο γαλαξία της σιωπής.
Συλλέγω τα άνθη των χαμένων ονείρων/μεταλαμβάνω τα θαύματα/σε νυχτωδίες Ερώτων/διασπείρομαι /για να ξαναγεννηθώ στο φως σου.
Απο τη μοναξιά μου βγαίνω/και χάνομαι στις θάλασσες του άγνωστου θεού.(Μαρία-Λαμπράκη)

Σταυρωμένα -Φεγγάρια

Στα σταυρωμένα φεγγάρια
 που ενταφιάζουν στα σκοτεινά προδομένους Ερωτες.(Μ-Λ)



Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Στ' αχνάρια της μέρας

 Αφήνει τ' αχνάρια της η καινούργια μέρα/όπως αφήνουν οι Εραστές τα βήματα τους στην βρεγμένη άμμο..
Ωσπου να' ρθει ο θεριστής/ο χρόνος και να τα σβήσει με το κύμα του...
Mα, θα τ' ακολουθήσω /ίσως/ έτσι /να σε βρω..Κάποτε..Μ-Λ

Οτι αγαπήσαμε το ''σέβεται' πάντα η Μνήμη..

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Αποκαθήλωση -Ονείρου

Aν, με δεις να έρχομαι απόψε
με πληγές στα χέρια
μη τρομάξεις..
Μέρες τώρα αποκαθηλώνω τ' όνειρο.(Μαρία Λαμπράκη)

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Λαθροκυνηγοί ονείρων

Στα χαρακώματα τ'ονείρου θα σ' αναζητήσω απόψε
με συντροφιά τη μοναξιά του κόσμου.
Εκεί, όπου η μνήμη κάνει ανακωχή με τις ψευδαισθήσεις
καταργώντας τα σύνορα ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο,
την αλήθεια και το ψέμα..
Θα φορέσω τη στολή παραλλαγής και όταν έρθουν οι λαθροκυνηγοί ονείρων 
για άλλη μια φορά, θα προσποιηθώ ό,τι  το θήραμα δεν είμαι ΕΓΩ-  (Μαρία-Λαμπράκη)

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Νάμα..

Σ' ασημένιο τάσι /σταλάζει το δάκρυ του απόψε το φεγγάρι
Νάμα γίνεται στα χείλη της Νύχτας 
Υπάρχουν τόσοι πολλοί /που  διψούν γι'Αγάπη στην αγκαλιά της.(Μαρία.Λαμπράκη).