Σελίδες

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Γιάννης Φιλιππίδης ''Κωδικός Ελευθερία''

Γιάννης Φιλιππίδης
Κωδικός Ελευθερία
Είναι το ένατο βιβλίο του συγγραφέα, Γιάννη Φιλιππίδη, στη σελίδα (9) με τον τίτλο  ''Αντί για πρόλογο'' μεταξύ άλλων αναφέρει : Σ' αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσουμε ν' ανοίξουμε το παράθυρο μιας κοινής λογικής: για την πατρίδα που αγαπήσαμε, τα όνειρα που επιμένοντας θέλουμε να κρατήσουμε στέρεα, μαζί να μοιραστούμε σκέψεις και ήθη, που θα μας βοθήσουν απο κοινού  ν' ανακτήσουμε δεδομένα απο τον κρυφό σκληρό μας δίσκο, δεδομένα αναγκάια για να περπατήσουμε παρέα σ' ένα παρόν κι ένα μέλλον όπως το θέλουμε ή το θέλαμε απο πάντα, σε μια πατρίδα που οραματιστήκαμε αλλιώς, ενόσω εκείνη εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τις σύντομες ζωές μας και να μας αρρωσταίνει.
Είνα η ελευθερία που μας έλειψε, χρόνια τώρα.
Κι αν συμμερίζεσαι τις λέξεις μου, γύρνα τις επόμενες σελίδες: το ταξίδι μας μόλις έχει αρχίσει.
Διαβάστε τις πρώτες 20 σελίδες του βιβλίου 
http://www.anemosekdotiki.gr/pdf/kodikos/index.html
Κείμενο απο το βιβλίο ''κωδικός ελευθερία'' σελ (161)

''Το αληθινό μας ''

Θέλω να βάλω ό,τι πιο αληθινό απομένει ακόμα μέσα μου σε μια μικρή κομψή βαλίτσα.
Κι ύστερα να το ταξιδέψω πουθενά. 'Η μήπως να προτιμήσω το παντού; Τι αλήθεια απ' τα δυο να διαλέξω, τη δράση ή την αφάνεια;

Θα προτιμούσα να ζω στην τελευταία, αλλά είναι άμεση ανάγκη να πάρω το αληθινό μου, να του χαρίσω ταξίδια, στιγμές κι αγκαλιές, τέτοια του αξίζουν.  Γιατί μαζί του διδάχτηκα τον τρόπο να ζω χωρίς την άλλη πλευρά.
Κάπως σαν διάφανος αισθάνομαι περισσότερη ασφάλεια, σύντομη είναι έτσι κι αλλιώς η ζωή, είναι κρίμα τέτοια ξοδέματα.


Θα πάρω το αληθινό μου, θα το ταξιδέψω σε διαφορετικές  γεωγραφικές συντεταγμένες, να το μοιραστώ με φίλες και φίλους δεκαετιών, θα το μοιραστώ πρώτ' απ' όλα μ' όσες και όσους με δένουν με τρόπο συγγενικό, η αγχιστεία σ' αυτό είναι τουλάχιστον δεδομένη.
Αυτοί θα πάρουν το δικό μου αληθινό, θα το ανακαλύψουν μέσα απο λέξεις, εικόνες, αισθήματα.
Κι ίσως τότε ξυπνήσει ολότελα μέσα τους το δικό τους αληθινό, που ίσως να μοιάζει απρόβλεπτα με το δικό μου.

Η αλήθεια για τον καθένα και την καθε-μιά μπορεί να φαντάζει διαφορετική. Το άφθαρτο πετράδι του αληθινού, που προφυλάσσουμε για χρόνια στις καρδιές μας, είναι ό,τι πιο επαρκές.
Να μας ενώσει ξανά.
Βλέμμα το βλέμμα, λέξη τη λέξη, αγκαλιά με αγκαλιά, άνθρωπο τον άνθρωπο.


Ετσι μονάχα, περπατώντας και ζώντας ο ένας πλάι στον άλλον, θα φέρουμε γρηγορότερα την επόμενη εποχή. Τελευταία ημερομηνία για μια τέτοια συνάντηση είναι η χτεσινή, αλλά οι θεοί των ανθρώπων και το σύμπαν θα δείξουν έλεος, μας περιμένουν, τι θα' καναν χωρίς εμάς.
Και μη θαρρείς πως θα κουραστείς ν' ανασυνθέσεις το πιο λαμπερό σου αμάλγαμα, μέτρα τις σκέψεις σου, όσο κάνει ένα τσιγάρο να καεί. Δεν θα χρειαστεί παραπάνω....


'Ελα όμως, μην καθυστερείς μ' ενοχλητικά παράσιτα απο παραπανήσια λογική, είναι αυτά που σε καθηλώνουν στην αδράνεια.
Ο καινούργιος όμορφος κόσμος χρειάζεται και τη δική σου πινελιά...

Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr

Εργογραφία
Aπό την «Άνεμος εκδοτική» κυκλοφορούν τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006).
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008).
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011).
«Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011).
«Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011).
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014).
«Το ασανσέρ των οκτώμισι» (θεατρικό, 2015)
«Κωδικός ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015).


Πολυσυμμετοχικά
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
Ανακαλύψτε ηλεκτρονικά τον συγγραφέα:
http://www.anemosekdotiki.gr/

https://el-gr.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
http://yannis-filippidis.blogspot.gr/


Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

H Τέχνη της Αγάπης-Έριχ Φρομ (Erich Fromm)

“Love is the only sane and satisfactory answer to the problem of human existence.”"Η αγάπη", γράφει ο Έριχ Φρομ, "είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης".
Ωστόσο, οι πιο πολλοί από μας είναι ανήμποροι ν' αναπτύξουν την ικανότητά τους για αγάπη σε βαθμό τέτοιο, που η αγάπη να είναι σύνθεση ωριμότητας, αυτογνωσίας και θάρρους.
Η τέχνη της αγάπης, όπως κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί εξάσκηση και συγκέντρωση. Περισσότερο όμως από κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί διόραση και κατανόηση.
Σ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, ο δρ. Φρομ ερευνά την αγάπη απ' όλες τις πλευρές. Όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που περιβάλλεται από τόσες πλάνες, αλλά και την αγάπη των γονιών για τα παιδιά, την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για το Θεό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

http://i43.tower.com/images/mm101392573/art-loving-erich-fromm-hardcover-cover-art.jpg

Απόσπασμα
Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αυτό το μικρό βιβλίο βασίζεται στην πρώτη αντίληψη, ενώ αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη.


[...]

Αυτή η αντίληψη – ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς – εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή.
Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή.

Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.

Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.

 “Immature love says: 'I love you because I need you.' Mature love says 'I need you because I love you.”
 Η αγάπη δεν είναι βασικά μια σχέση προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα «αντικείμενο» αγάπης. 

Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός. Ωστόσο, οι πιο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα.

Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το «αγαπημένο» πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους.
Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου».
Erich Fromm
ERICH FROMM: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΏ -https://pernoampariza.files.wordpress.com/2013/12/ceb5cf81ceb9cf87-cf86cf81cebfcebc-ceb7-cf84ceadcf87cebdceb7-cf84ceb7cf82-ceb1ceb3ceaccf80ceb7cf82.pdf