Σελίδες

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" Alain de Botton. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" Alain de Botton. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

"Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" Alain de Botton

ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

“Το κακό με την ευτυχία είναι ότι, επειδή σπανίζει τόσο, καταλήγει να μας γεμίζει με τρόμο και άγχος όταν τη δούμε να έρχεται.”

Alain de Botton
 Η "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" είναι ένα πρωτότυπο ερωτικό μυθιστόρημα που περιγράφει με χαριτωμένο τρόπο το πώς ζούμε κι ερωτευόμαστε σήμερα. Περνώντας από τον Αριστοτέλη στον Βιτγκενστάιν και στον Γκράουτσο Μαρξ, και από την Ιστορία στη θρησκεία, ο Βρετανός συγγραφέας Αλαίν ντε Μποττόν χαρτογραφεί την πορεία μιας ερωτικής σχέσης από το πρώτο φιλί ως τους καβγάδες και τη συμφιλίωση, από την οικειότητα και την τρυφερότητα ως την απομάκρυνση, την αγωνία και την πίκρα του χωρισμού.
Η "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" εξετάζει με σύγχρονο βλέμμα τα πανάρχαια διλήμματα της καρδιάς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ALAIN DE BOTTON: ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ(αποσπάσματα)

Το ότι ερωτευόμαστε τόσο απότομα οφείλεται μάλλον στο ότι η διάθεση για έρωτα έχει εκδηλωθεί πριν δούμε το προσφιλές πρόσωπο – η ανάγκη επινοεί τη λύση της.
Η εμφάνιση του προσφιλούς προσώπου δεν είναι παρά το δεύτερο στάδιο στην προγενέστερη ανάγκη να ερωτευτούμε.
Η ερωτική μας πείνα αρπάζεται από τα δικά του χαρακτηριστικά και η λαχτάρα μας στερεοποιείται πάνω του.


 “Όσο ανυπόφορο κι αν μου φαινόταν, το παραδεχόμουν ότι μερικά πράγματα ήταν αναγκαίο να παραμένουν ανείπωτα. Ελκυστικότεροι δεν είναι εκείνοι που μας επιτρέπουν να τους φιλήσουμε αμέσως [σύντομα νιώθουμε αγνώμονες] ή όσοι δε μας επιτρέπουν ποτέ να τους φιλήσουμε [σύντομα τους ξεχνάμε], αλλά αυτοί που μας οδηγούν συνεσταλμένα ανάμεσα στα δύο άκρα.”

 “Αντικειμενικά, δεν ήταν ανήκουστο, αλλά για κάποιο λόγο την είχα ερωτευτεί, παραβλέποντας την πιθανότητα να είναι τα αισθήματά μας αμοιβαία. Και δεν ήταν οπωσδήποτε δυσάρεστο, απλώς δεν το είχα συνυπολογίσει∙ ως τότε το έβλεπα κυρίως από τη σκοπιά ότι την είχα ερωτευτεί εγώ κι όχι εκείνη εμένα. 

Το ότι, σε γενικές γραμμές, εστίαζα στο πρώτο οφειλόταν μάλλον στο ότι να σε ερωτεύονται είναι πάντα πιο σύνθετο: είναι ευκολότερο να προσπαθείς να εμπνεύσεις τον έρωτα παρά να ενδίδεις, ευκολότερα δίνεις παρά παίρνεις.”
**********
 “Δε θυμώνουμε μ’ ένα γαϊδούρι επειδή δεν μπορεί να τραγουδήσει, διότι εκ φύσεως είναι ικανό μόνο να γκαρίζει.
Κατά παρόμοιο τρόπο, δεν είναι δυνατόν να κατηγορούμε κάποιον επειδή είναι ή δεν είναι ερωτευμένος μαζί μας, διότι δεν το επιλέγει και άρα δεν ευθύνεται γι’ αυτό -με τη διαφορά ότι η ερωτική απόρριψη χωνεύεται πιο δύσκολα από την απογοήτευσή μας που το γαϊδούρι δεν μπορεί να τραγουδήσει, επειδή εκείνον που μας απορρίπτει τον είδαμε κάποτε ερωτευμένο μαζί μας.

 Έστω, λοιπόν, κι αν συγχωρούμε σχετικά εύκολα το γαϊδούρι που δεν μπορεί να τραγουδήσει, είμαστε βέβαιοι ότι το προσφιλές πρόσωπο ήταν ερωτευμένο μαζί μας, ίσως μάλιστα πριν από ελάχιστο διάστημα και, επομένως, ακόμη κι αν λέει αλήθεια, ο ισχυρισμός Δεν είμαι σε θέση πια να νιώθω έρωτα για ‘σένα δεν μπορεί παρά να μας κάθεται στο λαιμό.”
**********
«Συνήθως υπάρχει κάποια στιγμή μαρξισμού στις περισσότερες σχέσεις (το σημείο στο οποίο γίνεται σαφές ότι ο έρωτας ανταποδίδεται) και η έκβαση της εξαρτάται από την ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος που τρέφει καθένας για τον εαυτό του».

« …Τι έκανα και μου αξίζει έρωτας; Ρωτά ο ταπεινός΄ δεν μπορεί να έκανα κάτι. Τι έκανα και μου στερήθηκε ο έρωτας; Διαμαρτύρεται ο προδομένος, διεκδικώντας αλαζονικά την κτήση του δώρου που δεν δίνεται ποτέ από οφειλή. Και στα δύο ερωτήματα, αυτός που (καλείται να) προσφέρει τον έρωτα μπορεί μόνο να απαντήσει: Επειδή είσαι εσύ – απάντηση που ωθεί τον άλλο να αμφιταλαντεύεται επικίνδυνα και απρόβλεπτα μεταξύ μεγαλείου και κατάθλιψης.»
«Σύμφωνα με τον Όσκαρ Ουαιλντ, κάθε φορά που ερωτευόμαστε, απαιτείται να θριαμβεύσει η ελπίδα επί της αυτογνωσίας. Ερωτευόμαστε ελπίζοντας ότι δεν θα βρούμε στον άλλο όσα γνωρίζουμε ότι ενυπάρχουν σε μας: τη δειλία, την αδυναμία, την οκνηρία, την ανειλικρίνεια, τους συμβιβασμούς, την ωμή βλακεία. 

Κυκλώνουμε σε ένα ερωτικό σιρίτι τον καλό μας ή την καλή μας, και αποφασίζουμε πως, κατά κάποιον απροσδιόριστο τρόπο, ότι περικλείεται από αυτό δεν θα βαρύνεται από τα δικά μας ελαττώματα και άρα θα είναι αξιέραστο. Βρίσκουμε στο προσφιλές μας πρόσωπο μια τελειότητα που αδυνατούμε να την διακρίνουμε στον εαυτό μας και ελπίζουμε ότι, μέσω της ένωσης μας μαζί του, κάπως θα γίνει και θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε (παρά τις αντενδείξεις της αυτογνωσίας μας) μια έστω επισφαλή πίστη στο ανθρώπινο γένος.»
                                       **********
 «Στα χρονικά της ιατρικής αναφέρεται η περίπτωση κάποιου που ζούσε με την πολύ παράξενη πεποίθηση ότι ήταν τηγανιτό αυγό. Κανείς δεν ήξερε πως ακριβώς του είχε κολλήσει αυτή η ιδέα, πάντως αρνιόταν ακόμα και να καθίσει από το φόβο ότι θα «έσπαγε» και θα «χυνόταν ο κρόκος».
 «Οι γιατροί του δοκίμασαν να κατευνάσουν τους φόβους του με ηρεμιστικά και άλλα φάρμακα, μα τίποτα δε φαινόταν να αποδίδει. Τελικά, ένας από αυτούς έκανε τον κόπο να μπει στη σκέψη του φαντασιόπληκτου ασθενούς, και του πρότεινε να έχει πάντα μαζί του μια φέτα ψωμί και να τη βάζει πάνω στην καρέκλα στην οποία θα καθόταν για να φυλάγεται. Από τότε και στο εξής ο αλλοπαρμένος κυκλοφορούσε μονίμως με μια φέτα ψωμί και κατάφερε να ζήσει μια ζωή λίγο πολύ φυσιολογική.»
 
«Τι σημαίνει αυτό το ανέκδοτο; Απλώς δείχνει ότι ακόμη και αν ζούμε σε μια χίμαιρα (τον έρωτα, την πεποίθηση ότι είμαστε αυγό), αρκεί να βρούμε το συμπληρωματικό της (ένα άλλο πρόσωπο που να τελεί υπό την ίδια πλάνη, μια φέτα ψωμί) και ίσως όλα να πάνε κατ’ ευχήν.
ΟΙ αυταπάτες δεν είναι επιζήμιες καθ’εαυτόν, βλάπτουν μόνο όταν ο πάσχων είναι ο μόνος που τις αποδέχεται, όταν αδυνατεί να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον.  
Στο βαθμό που εγώ και η Χλόη μπορούσαμε να διατηρήσουμε την πίστη μας σε αυτή την απείρως επισφαλή σαπουνόφουσκα που είναι ο έρωτας, τι σημασία είχε αν η άμαξα ήταν όντως κόκκινη;»
Πληροφορίες για τον συγγραφέα  / ΕΔΩ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BD