Σελίδες

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Το ''παράπονο'' των Ποιητών

Οδυσσέα Ελύτη, «Το παράπονο»

Εδώ στου δρόμου τα μισά
          έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
          γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
          το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
          μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
          όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
          δεύτερη ζωή δεν έχει.
Από τη συλλογή Τα Ρω του έρωτα (1972)
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, «Το παράπονο», Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 298-299]



ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Το αιώνιο παράπονo

Ό,τι κι αν κάνει το δοντάκι του

 γραμμόφωνου

άλλο τραγούδι δεν μπορεί να

 τραγουδήσει

κι ό,τι κι αν πούμε και μεις, όσο και να

 σπαράξουμε

την ίδια επωδό θα προσθέτουμε πάντα

στο αιώνιο παράπονο.
*****
Όμως πώς να το κρύψω, πώς να μην το

 πω,που σε περίμενα κι απόψε δυόμιση

 ώρες, 

που σε περίμενα κι απόψε μες το κρύο

που σε περίμενα κι απόψε ολομόναχος,

και τα κεντράκια της πλατείας να 

ξεφαντώνουν,

τα κυριακάτικα ζευγάρια να χορεύουν, 

διαρκώς ν’ αδειάζουν τ’ αυτοκίνητα 

παρέες, που σε περίμενα κι απόψε 

δυόμιση ώρες, 

και μόνο εγώ να στέκω ολομόναχος,

εγώ –κι ένα ποντίκι ψόφιο μες στο

 δρόμο.

Πώς να το κρύψω, πώς να μην το πω,

με πόση πίκρα γράφτηκαν αυτοί οι 

στίχοι,

με πόσο παίδεμα, με τι καημό,

αυτοί οι στίχοι που επιπόλαια τους 

βρίσκετε 

συνηθισμένη επωδό στο αιώνιο παράπονο

  

3. Το παράπονο του ποιητή-Τάσος

 Λειβαδίτης

Ένα παλιό αισθηματικό κερί έκαιγε πάνω


 στο τραπέζι

τα φθαρμένα έπιπλα μου είχαν διδάξει


 την υπομονή

μόνο ένα, Θεέ μου-δεν έζησα:έχοντας να


 μεριμνήσω

για τόσα φύλλα την άνοιξη.

“Τα χειρόγραφα του

 φθινοπώρου'
<<Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο…
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου…
Να σου στείλω ένα μήνυμα… Κι εσύ δεν άκουγες…
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου,
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη.
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. 
Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός.
Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει…
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα.
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή.
Και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης.
Είχες πυξίδα…
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή..
Άραξες το σκέφος σου σε απάνεμο λιμάνι..
Εγώ το δικό μου το βούλιαξα…
Ναυάγησα…
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα…
Ταξίδευα σ’ ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ’ αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες..
Όπου μου λεγαν πήγαινα…>>-Αλκυόνη Παπαδάκη



Τί σου είναι η αγάπη τελικά…(απόσπασμα)-Αλκυόνη 

Παπαδάκη
............. Είναι να μην βρει χαραμάδα το 
παράπονο
 της ψυχής. Και το περίεργο είναι πως 
μπορεί να 
κάνει στάση και να ψηλαφίζει γεγονότα 
που δεν είναι
 τόσο σημαντικά. Μπορεί να κλάψεις 
περισσότερο 
για το σημάδι μιας γρατσουνιάς, παρά για
τη χαρακιά
 μιας ακόμα βαθιά επουλωμένης
(επουλωμένη;) 
πληγής



Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Σκέψεις Θραύσματα-Κώστας Βασιλάκος



«Οι αναμνήσεις, σπασμένες φτερούγες, γέρνουν το πέταγμα των ονείρων και λιθοβολούν τις ελπίδες μου. Με αδιέξοδες στιγμές από το μέλλον».

Τα μάτια σου θάλασσες με ταξιδεύουν.
Οι επιθυμίες ιστιοφόρο με φουσκωμένα πανιά,
αρμενίζει τους πόθους σε ανάκατες διαδρομές.
Κρεμασμένος απ το κατάρτι του κορμιού σου,
αναζητώ ίχνη του ονείρου που θάμπωσε.
Ταξιδεύεις μαζί μου, κρεμασμένη απ τούς ώμους,
απ τα μάτια μου,ψάχνεις χαμένα μονοπάτια.
Ταξίδι μοναδικό χωρίς γραμμές, χωρίς απόνερα.
Αυλακώνει την ψυχή, μαστιγώνει τις αισθήσεις,
ρότα στον άνεμο.
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.



Πεταμένα φτερά . Ύψος χαμένο.
Οι ώρες τόσο λίγες , τόσο πικρές.
Αντίκρυ τα γεράνια κοιτάζουν παρακαλεστά τα σύννεφα για λίγο ήλιο,για δυο μόνο χαμόγελα.
Παρέκει τριαντάφυλλα κατακόκκινα και ροζ εκατόφυλλα,
με κοιτάζουν λυπημένα στα μάτια, περιμένουν δυο λόγια.
Σκαλίζω ένα γύρο τους κορμούς , ν' αντέξουν στο χρόνο.
Ρουφάω το δυόσμο,το βασιλικό.
Τρίβω στα χέρια μου τηλεμονιά.
Εισπνέω λαίμαργα το γιασεμί.
Καλή αντάμωση
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.



Λησμονιά
Οι φωτογραφίες πολλές στην καρδιά και τα μάτια τους.
Ένα κάδρο το μυαλό τους φυλακίζει μέσα του ,
τις στιγμές μιας ζωής, που τους ξέχασε για πάντα.
Μια ήσυχη λίμνη η ψυχή τους.
Στα νερά της οι κύκνοι σχηματίζουν κύκλους
μικρούς στην αρχή,που μεγαλώνουν και χάνονται
στις όχθες με τα νούφαρα.


Εκεί , βαθιά μέσα στο δάσος και κάτω απ' το πράσινο φόντο,
χάραξαν στη φλούδα τις καρδιές τους.
Πέρασαν τα χρόνια ,δε φθάρηκαν τα σχήματα,
διαβάζονται ολοκάθαρα τα ονόματά τους.
Αναμνήσεις απ' το μέλλον...
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.




Βαθύ γαλάζιο απλώνεται μπροστά μου,
το κύμα αθόρυβο , σχεδόν βουβό,
έρχεται και ξεμακραίνει πάλι.
Το βλέπω αγκαλιά με τα όνειρα μου,
να χάνεται στο άπειρο.
Εγώ, με τα μάτια στραμμένα στον ορίζοντα,
περιμένω και καρτερώ το επόμενο ,
να τα φέρει πάλι σε μένα.
Νύχτωσε , σε λίγο ξημερώνει,
ακόμα να φανεί.
Εγώ, θα περιμένω ,
σε όλες τις ακρογιαλιές του κόσμου.
Θέλω πίσω τη ζωή που έχασα.
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.




Στιγμές
.......Στο σταυροδρόμι της συνάντησης που μείνανε μόνο τα πουλιά,
στα σταματημένα ρολόγια του χθές, που γέρασαν,
στο αγκαλιασμένο διάβα με τίς υποσχέσεις που έσβησαν.
Στα κουρασμένα τρένα , που φύγαν κλαίγοντας απ' τον σταθμό.
Σαν δείς μια κοπελιά να κλαίει η να πονάει,
σαν δεις ένα νιο να πίνει , να μεθάει, κοίτα κατά τον ουρανό:
μια αλυσίδα έχει σπάσει.
Κοίτα κατά την πολιτεία, πυκνό σκοτάδι.
Κοίτα κατά τα μουράγια , πόσα σαπιοκάραβα.
........
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Πνεύμα βαθύ Ελληνικό/απο του Νου τα ύψη...

Μην τους αλλάξεις τους Ναούς
που έστησαν με κόπο...

'Εφεραν μάρμαρο λευκό
οι Δωριείς στη χώρα..
Χρυσό απ' την Ανατολή

 να φτιάξουνε τα σκεύη

Πνεύμα βαθύ Ελληνικό
απο του Νου τα ύψη...

 Μην τους αλλάξεις τους Ναούς
που καίγονται οι δάφνες...

Μες της Πυθίας το χρησμό
 με τη σιωπή θε να σου πουν
το μυστικό το σπόρο
και θα σου δώσουν το νερό
για να τον μεγαλώσεις..

Μην τους αλλάξεις τους Ναούς...
Mα,αν θες κάτι ν' αλλάξεις ...
Βάλε καινούργιο χώμα να σταθούν
Περήφανα σαν Πρώτα! (Mαρία -Λαμπράκη)



Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Πικρή θάλασσα της Κερύνειας-Κώστας Μόντης

(Ζωγράφος  -Κατερίνα Νασιάκου)
Κώστας Μόντης
Τὸ πληγωμένο πουλὶ

Οὔτε ποὺ θυμᾶμαι πότε καὶ πῶς
κράτησα στὴ χοῦφτα μου ἕνα πληγωμένο πουλὶ
πού εἶχε ἀφεθεῖ στὸ ἔλεός μου
καὶ μὲ κοίταζε ἐπίμονα σὰν κάπου νὰ μ' εἶχε ξαναδεῖ,
καὶ μὲ κοίταζε περίλυπα
χωρὶς μιὰ τόση δὰ κίνηση φτερούγας,
χωρὶς μιὰ τόση δὰ κίνηση ποδιοῦ.
Οὔτε ποὺ θυμᾶμαι.
Μπορεῖ, μάλιστα, ποτὲ νὰ μὴν ἔγινε αὐτὸ
κι ὅμως τὸ βλέμμα του μ' ἀκολουθεῖ χρόνια τώρα,
μπορεῖ νὰ μὴν ἔγινε
κι ὅμως τὸ νιώθω χρόνια τώρα στὴ χοῦφτα μου
νὰ μὴ χάνει εὐκαιρία νὰ μὲ κοιτάξει
νὰ καραδοκεῖ μόλις ἀνοίξω τὴ χοῦφτα
νὰ μὲ κοιτάξει.

Κώστας Μόντης (Παραθέματα ποιητικού λόγου)


Περίεργο πράγμα η καρδιά.
Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις.

* * * *

Το τελευταίο πράγμα που ξεχνά η μνήμη είναι

 οι ενοχές.


* * * * *
Ποιο “κράτος”, κύριοι, ποιο “κράτος”;


Σ’ αλλεπάλληλους σωρούς “κρατών” πατάμε.


Δεν καταλαβαίνετε πως με τεχνητά μέσα


κρατάμε την Ιστορία στη ζωή;


* * * *


ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της
 Κερύνειας
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει ν’ αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε 

(Ζωγράφος -Κατερίνα Νασιάκου)
* * * * 
Ανησυχούμε που αρχίσαμε να μην ανησυχούμε,
ανησυχούμε που αρχίσαμε
να μη μένουμε πια άγρυπνοι τις νύχτες.

ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟ
Απορώ πώς συνεννοούνται μαζί του!
Απορώ τι γλώσσα του μιλούν!

* * * *


(Ζωγράφος-Κ.Ρηγούλης)

* * * *


Η ΦΥΛΑΚΗ

Το χειρότερο δεν είναι

που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή


και πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν,


μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,


που δεν ξέρω το περίγραμμά της,


για να κάνω επιτέλους


σαν άνθρωπος κι εγώ


μιαν απόπειρα αποδράσεως.

Ζωή -Κώστας Μόντης
ΖΩΗ

Έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή

που μόλις πάρετε τον αριθμό

αρχίζει να σας λέει πριν σας ακούσει,

έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή

που έχει προγραμματισμένη την απάντηση,

που έχει έτοιμη την απάντηση,

που δε συζητεί το θέμα,

που δε μεταπείθεται.
 Ζωγράφος -Κατερίνα Νασιάκου
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ-Κώστας Μόντης

Το κακό είναι που παρέμεινες στην επιφάνεια της

Το κακό είναι που δεν ήξερες

πως η διέξοδος είναι στον πυθμένα

που φοβήθηκες να βυθιστείς μέχρις αυτού.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ
Δεν ήρθαν οι θεατές που περιμέναμε,

δεν ήρθαν οι θεατές που περίμεναν τ' αναμμένα φώτα

και ματαιώθηκε η παράσταση

και καθήσαμε μονάχοι στην πλατεία

τριγυρισμένοι απ' τ' άδεια καθίσματα

με πολλή κατάθλιψη

και μ' ένα παράξενο ηδονισμό,

μ' ένα εντελώς ανεξήγητο ενδόμυχο ηδονισμό.
Αν είπαν την κουβέντα τους τα μάτια
ειν’ εν τάξει.
* *  * 
Ξέρουν ένα ((σ'αγαπώ )) τα μάτια ,ψιθυρίζουν

 ένα ((σ'αγαπώ)) τα μάτια !

*  *  * 

Ξέρουμε πως η ζωή


κλείνει πίσω μας το μάτι,


μη νομίζη πως δεν ξέρουμε.


και ξέρουμε πως έχει και δίκιο


μη νομίζη πως δεν ξέρουμε.


* *  *


Όχι τους καθρέφτες,


τις φωτογραφίες να κυττάζετε


που δεν εξελίσσονται,


που δεν ενδιαφέρονται τι θα επακολουθήση.


(Ζωγράφος: Κ. Ρηγούλης )
* * * * 
Αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
εκτός των τειχών σας,
αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
για τους περαστικούς.
***
Η ΜΝΗΜΗ

Μην την προτρέπετε και γελοιοποιείσθε.

Τις φωτογραφίες σας και τις οπισθογραφήσεις σας

αυτή τις γράφει στα παλιά της τα παπούτσια.

(Ζωγράφος -Γαλιώτος Ανδρέας)

* * * * 


Οχι, δεν ειν’ άχρηστα τ’ άχρηστα όνειρα,

οχι δεν ειν’ περιττά τα περιττά όνειρα.

* * * *
Μην επωφεληθήτε του σκότους,

μην καταδεχθήτε να επωφεληθήτε του σκότους. 
Είν’ αρκετό να πούμε όλοι
από μια φορά στη ζωή μας
ένα «όχι». 


(Ζωγράφος: Κ. Γεωργαντά)
* * *

Μπορεί πραγματικά αυτά να εννοούσαμε
όμως οι λέξεις τι είπαν,

όμως οι λέξεις όταν πήραν την εξουσία στα

χέρια τους τι είπαν;
* * * *
Γιατί τόσα Μνημεία στον Άγνωστο
 Στρατιώτη
κι ούτ’ ένα στον Άγνωστο Άνθρωπο;

Εμείς πού θα βάνουμε τα στεφάνια μας;

(Ζωγράφος -Κατερίνα Νασιάκου)
* * * * * 
Ανέκδοτη ποίηση (χειρόγραφα)-Κώστας Μόντης