Στο ''άρον άρον'' του Ερωτα ... Στο ''ωσαννά'' της Αγάπης

Σ' ένα στερέωμα που /τρέμει αδικαίωτο/κατάφωτο αστέρια και ουρανούς που /κουράστηκαν ξαφνικά /να μας περιμένουν...

Στη ρευστότητα του χρόνου ισορροπώντας /τα θαύματα επικαλούμαι...

Κρύσταλλοι δακρύων πολύτιμων /αντικαθρεφτίζουν τoν πόθο /σε ανύπαρκτο Ερωτικό τοπίο για σώματα/ που δεν μπόρεσαν Ερωτικά /να ταξιδέψουν...

Ωσπου, στην αβέβαιη πλώρη των ονείρων μου/ως άνεμος ούριος /άγγιξες τρυφερά  το όστρακο μου /μια σταγόνα Φως χαμένου παραδείσου /προσφέροντας...

Κι άρχισα τότε να ''ξαναγεννιέμαι''  «εκ των έσω»
Στο  ''άρον άρον'' του Ερωτα ...
Στο ''ωσαννά'' της Αγάπης ...(Μαρία-Λαμπράκη)