Φθινοπωρινή Νύχτα

Θυμάμαι...

Άπλωνε δίχτυα το φεγγάρι
αποθερίζοντας
τα τελευταία ίχνη του Καλοκαιριού
πάνω σε νωπά βήματα
στην βρεγμένη άμμο
Ο φλοίσβος των κυμάτων
ένα τραγούδι σιγανό
και συνάμα
Ερωτικό...

Θυμάμαι...
Στεκόμουν στην άκρη της θάλασσας
αναδυόμουν μέσα σ' όνειρο
ως να έπαυα να υπάρχω
Είχα την αίσθηση...
Εκεί, συναντηθήκαμε, κοιτώντας με
ίσως, είναι το βλέμμα σου
το μόνιμο μου όνειρο
Γεμίζει με φως η ψυχή μου
αυτό το βλέμμα αναζητώ
ανάμεσα σε τόσα άλλα
Για να μου πει:<<εγώ σε περίμενα.
 Πάντοτε σε περίμενα.>>
(Μαρία Λαμπράκη)