Σελίδες

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023

Μαριονέτες-Ποιήματα

Μαριονέτες- Θανάσης Πάνου

Θυμάμαι ακόμα την ηρωική τη βροχερή ημέρα
που οι μαριονέτες το έσκασαν από τα πατάρια
με τα σχοινιά τους σαν ζουρλομανδύες να ανεμίζουν
θυμάμαι που ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζωντάνευαν
από τα ξύλινα παπουτσάκια τους τον ήχο
που ανέβαιναν την Ακαδημίας
και όσους αγάπησαν
κάποια στιγμή κάποια γωνιά της πόλης
και αυτούς θυμάμαι,
τους δρόμους να γεμίζουν και να τις ακολουθούν
και μουσικούς ανώνυμους χαρούμενους
νότες να καρφώνουν στα στήθη κάθε μοναξιάς
και σαν τις μαριονέτες πως όλοι ανασταίνονταν
την βροχερή εκείνη ημέρα
που γέμισαν της πόλης οι γωνιές
τη μέρα εκείνη που απαιτήσαμε
την ηρωική έξοδο ταυτόχρονα.
ΠΗΓΗ


ΠΟΙΗΣΗ
TRAKL GEORG

 Μικροί άντρες, μικρές γυναίκες, δυστυχώς,
Σκορπίζουν λουλούδια μπλε και κόκκινα σήμερα
Στους τάφους τους οι οποίοι φωτίζονται τρομακτικά.
Για τον θάνατο συμπεριφέρονται σαν μαριονέτες στο θέατρο.

Οι Μαριονέτες των Απομακρυσμένων Κυρίων-The Marionettes of Distant Masters,
The Tunnel, Selected Poems of Russell Edson
(Oberlin College Press, 1994)

Ένας πιανίστας ονειρεύεται πως μια εταιρεία κατεδαφίσεων τον προσέλαβε
να καταστρέψει με τα δάχτυλά του ένα πιάνο…
Την ημέρα της συναυλίας κατεδάφισης του πιάνου, καθώς
ντύνεται, παρατηρεί μια πεταλούδα να ενοχλεί ένα λουλούδι στο περβάζι
του παραθύρου του. Αναρωτιέται αν πρέπει να καλέσει την αστυνομία. Ύστερα σκέφτεται πως ίσως η πεταλούδα να είναι μια μαριονέτα που τη χειρίζεται
ο κύριός της από ψηλά από το παράθυρο.
Ξαφνικά όλα είναι όμορφα. Αρχίζει να κλαίει.

Αργότερα μια άλλη πεταλούδα αρχίζει να ενοχλεί την πρώτη πεταλούδα.
Ξανά αναρωτιέται εάν δεν πρέπει να καλέσει την αστυνομία.
Όμως, μπορεί να είναι πεταλούδες-μαριονέτες; Πιστεύει
πως είναι, κι ανήκουν σε ανταγωνιστές κυρίους που κοιτάζουν τίνος
η πεταλούδα μπορεί να ενοχλήσει περισσότερο του άλλου.

Και όλο αυτό συμβαίνει στο περβάζι του παραθύρου του. Το Κοσμικό
Σχέδιο: Απομακρυσμένοι Κύριοι χειραγωγούν μικρούς Κυρίους οι οποίοι,
με τη σειρά τους, χειραγωγούν μικροσκοπικές πεταλούδες-Κυρίους οι οποίες,
με τη σειρά τους, χειραγωγούν τον ίδιο… Ένα σύμπαν πλεγμένο με ιστούς!
Ξαφνικά όλα είναι τόσο όμορφα∙ το φως είναι παράξενο…
Είναι κάτι στο φως! Αρχίζει να κλαίει…
ΠΗΓΗ

Λάμπρος Παπαδήμας | IV ποιήματα

(Ι)
ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ

κοιμάμαι μ’ έναν φόβο
μην τυχόν ξυπνήσω
και τα σκοινιά που με ορίζουνε
χορεύουνε κομμένα

 ΠΗΓΗ