 |
sophie gengembre anderson,,painter
ΔΕΞΟΥ ΜΑΗ
Η Άνοιξη, δροσιές γεμάτη
καρτερεί μεσοκαμπής
στ’ ανθισμένο της παλάτι
Μάη μου για να μπεις.
Δέξου φούχτες τα λουλούδια
απ’ την πλούσια ποδιά
δέξου Μάη γλυκά τραγούδια
κι από τα παιδιά.
Στέλιος Σπεράντζας
|
 |
| Ζωγράφος, Γιώργος Σταθόπουλος
Από τους χρόνους τους παλιούς, το ‘χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι. Τ’ άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάη που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλλοίμονο σου -εκάης(απόσπασμα)-Μαγισσάκι -Οδ.Ελύτης) |
 |
Γερανιώτης Δημήτριος-Κοπέλα σε Αγρό, 1905
''Μάη μου, Μάη δροσερέ, κι Απρίλη με τα ρόδα,
όλον τον κόσμο γιόμισες με λουλούδια και μ'άνθια κι εμένα με περίπλεξες στης λεμονιάς τα φύλλα!...'' |
 |
painter Etienne Adolphe Piot Πρωτομαγιά - τραγούδι για το Μάη
Εμπήκ΄ ο Μάης , εμπήκ΄ ο Μάης ο μήνας,
Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα κι ο Απρίλης με τα ρόδα. Μάη μου , Μάη δροσερέ , κι Απρίλη λουλουδάτε, Απρίλη ροδοφόρετε , Μάη μου κανακάρη, π΄ όλον τον κόσμο γιόμισες μ΄ άνθη και με λουλούδια κι εμένα με περίπλεξες στης κόρης τις αγκάλες . Για μήνυσέ μου , λυγερή, για μήνυσέ μου , κόρη, να δώσω το χαιρετισμό ν΄όσο π΄ ανθούν οι κάμποι, στέφανα να μας πλέξουνε με τ΄ ανθισμένο κλήμα, να στρώσουμε την κλήνη μας με της μυρτιάς τα άνθη, να πέφτουν τ΄ άνθη απάνω σου , τα ρόδα στην ποδιά σου και τρία χρυσά γαρίφαλα τριγ΄τρω στο λαιμό σου. Ν.Γ.Πολίτης βιβλίο του <<Εκλογαί από τραγούδια του Ελληνικού Λαού>> |
 |
| Emile Vernon,painter
Το παρακάτω οκτάστιχο φέρει την υπογραφή του Ιωάννη Πολέμη.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Και πάλι, να, ο Μάιος για νάλθει ξεκινά
Και διασκελίζει θάλασσες και κάμπους και βουνά.
Κρατεί ανθούς στα χέρια του και γύρω τους σκορπά
Κι όπου περάσει και διαβεί παντού μοσχομυρίζει.
Αχ, Μάη αν σ' αγάπησα κι αν σ' αγαπώ ακόμα
Ρίξε δροσάτα λούλουδα και στόλισε το χώμα
Που θα διαβεί η αγάπη μου - Δεν θέλω όπου πατήσει
Άλλο από ρόδα και μυρτιές το πόδι της ν' αγγίξει.
|
 |
| Flora And Zephyr by William Bouguereau
“Του Μαϊου ροδοφαίνεται η μέρα
που ωραιότερη φύση ξυπνάει και την κάνουν λαμπρά και γελάει πρασινάδες, αχτίδες, νερά. Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι, όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά. Ναi, χαρείτε του χρόνου τη νιότη, άνδρες, γέροι, γυναίκες παιδιά.”(Διονύσιος Σολωμός) |
 |
Sophie Anderson,painter Κεκλεισμένων των θυρών-Νικ. Βρεττάκος(απόσπασμα)
Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
Γίνου καθώς για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου, για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας. Γύρω από την ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος έναν ορίζοντα. απάνω απ'τους λόφους κάποτε ο Μάης βροχούλα μετάξινη: |
 |
Sophie Anderson,painter Αγάπη-ποίηση Ν.Βρεττάκος
Παρηγορία και φως, στους ώμους
του κόσμου
Αφήνω ανοιχτή τη σελίδα
του Ομήρου, σηκώνομαι,βγαίνω, να ρίξω ένα βλέμμα και στα άλλα βιβλία μου. Συλλαβίζω αντικρύ μου μια λέξη -εντολή Η πλαγιά είναι ολόλευκη. Οι μικρές μαργαρίτες μια κάθετη πλάκα που κατέβασε ο Μάης απ'το Όρος Σινά. |
 |
Τ' όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ' όνομά σου : νερό στην πηγή. Τ' όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων. Τ' όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη. |
 |
Gaetano Previati
Μάης, και “η δριμύτης της ανοίξεως είναι φιλί που ‘χω στο στόμα”
(Α. Εμπειρίκος, Ο πλόκαμος της Αλταμίρας)
|
.jpg) |
| Goyo Dominguez, painter Παραλλαγὲς πάνω σὲ μιὰν ἀχτῖδα-Oδυσσέας Ελύτης Κόκκινο Τὸ στόμα ποὺ εἶναι δαίμονας μιλιά κρατήρας Φαΐ τῆς παπαρούνας αἷμα τοῦ καημοῦ Ποὺ εἶναι μεγάλο κίμινο τῆς Ἄνοιξης Τὸ στόμα σου μιλάει μὲ τετρακόσια ρόδα Δέρνει τὰ δέντρα λιγώνει ὅλη τὴ γῆ Χύνει μὲς στὸ κορμί τὴν πρώτη ἀνατριχίλα! Σπουδαία τοῦ δάχτυλου εὐωδιά τὸ πάθος μου πληθαίνει Τὸ μάτι μου ἀνοιχτό πονάει στ' ἀγκάθια Δέν εἶναι ἡ βρύση ποὺ ποθεῖ τῶν δυό στηθιῶν τὰ ὀρνίθια Ὅσο τὸ βούισμα τῆς σφήκας στοὺς γυμνούς γοφούς! Δῶστε μου τὴν οὐλή τοῦ ἀμάραντου τὰ μάγια Τῆς κλώστρας κοπελλιᾶς Τὸ ἀντίο, τὸ ἔρχομαι, τὸ θὰ σοῦ δώσω Σπηλιές ὑγείας θὰ τὸ πιοῦνε στὴν ὑγεία τοῦ ἥλιου Ὁ κόσμος θά 'ναι ἢ ὁ χαμός ἢ τὸ διπλό ταξίδι Ἐδῶ στου ἀνέμου τὸ σεντόνι ἐκεῖ στου ἀπείρου τὴ θωριά! Βίτσα τουλίπα μάγουλο τῆς ἔγνοιας Σπλάχνο δροσᾶτο τῆς φωτιᾶς Θὰ ρίξω ἀνάσκελα τὸν Μάη θὰ τὸν σφίξω στὰ μπράτσα μου Θὰ τὸν δείρω τὸν Μάη θὰ τὸν σπαράξω! |
.jpg) Goyo Dominguez, painter |
| Πρωτομαγιά-Αρης Αλεξάνδρου Στα τζάμια σου μπουμπουκιάζει η χτεσινή βροχή τώρα που η παραλία ανάβει τα φανάρια της. Ένα καΐκι στάθηκε καταμεσής στο πέλαγο. Γαλήνη. Περίμενε δω με το βλέμμα στις σταγόνες (δυο ανθισμένες γαλάζιες σταγόνες τα μάτια σου). Περίμενε. Θα ξημερώσει. Θέλω να σε ξέρω στο παράθυρο αγναντεύοντας κατά τον τόπο της χαραυγής νοσταλγώντας το περσινό καλοκαίρι. (Τα νερά ν' ανασαίνουν ζεστασιά το γυμνό σώμα της ημέρας πλαγιάζει μες στα στάχυα κι ανάμεσα απ' τα δάχτυλα κρυφοκοιτάει μια παπαρούνα.) Θέλω να σου χαρίσω ένα τόσο δα ουράνιο τόξο τώρα στα γενέθλια της δεκαοχτάχρονης αυγής, ένα λουλουδένιο δαχτυλίδι μια υπόσχεση ελπίδας. |
