Ερώτων/ναυγούς

Εδώ θα με βρεις απόψε /δίπλα στο κύμα/συντροφιά  μ' ένα κόκκινο ''θολό'' φεγγάρι /να περισυλλέγω των Ερώτων/ναυαγούς..(Μ-Λ)

Στο ''άρον άρον'' του Ερωτα ... Στο ''ωσαννά'' της Αγάπης

Σ' ένα στερέωμα που /τρέμει αδικαίωτο/κατάφωτο αστέρια και ουρανούς που /κουράστηκαν ξαφνικά /να μας περιμένουν...

Στη ρευστότητα του χρόνου ισορροπώντας /τα θαύματα επικαλούμαι...

Κρύσταλλοι δακρύων πολύτιμων /αντικαθρεφτίζουν τoν πόθο /σε ανύπαρκτο Ερωτικό τοπίο για σώματα/ που δεν μπόρεσαν Ερωτικά /να ταξιδέψουν...

Ωσπου, στην αβέβαιη πλώρη των ονείρων μου/ως άνεμος ούριος /άγγιξες τρυφερά  το όστρακο μου /μια σταγόνα Φως χαμένου παραδείσου /προσφέροντας...

Κι άρχισα τότε να ''ξαναγεννιέμαι''  «εκ των έσω»
Στο  ''άρον άρον'' του Ερωτα ...
Στο ''ωσαννά'' της Αγάπης ...(Μαρία-Λαμπράκη)

Στα εσωτερικά τοπία της ψυχής /δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες...

Xρόνια τώρα στα απάτητα σύνορα/ των ονείρων μου /σ'αναζητώ
Σε πόσα ''εκεί'' /δεν ήμουν ;
Σε πόσα ''εδώ'' θα λείπεις; 
Πόσα ταξίδια μείναν ''μόνα'';
Μακάρι να ήταν τα πάντα ''αλλιώς'' ...
Στο συρματόσχοινο της ψυχής /κουρνιάζουν οι λύπες ...
Δίχτυ ''ασφαλείας '' τ' ανείπωτα τ'ανομολόγητα... 
Ο,τι υπάρχει ανάμεσα σ'εμένα κι εσένα/μια ανάσα που θάμπωσε το τζάμι/ της μνήμης ''Πόσα τραγούδια /στίχοι /ποιήματα χάθηκαν σε νιφάδες χιονιού /λιωμένες στην αναπνοή σου'', γράφει ο Γιώργος Δουατζής.
Στα εσωτερικά τοπία της ψυχής /δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες...
Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ό,τι ζήσαμε/είναι η απουσία μας, αναφέρει η Κ.Δημουλά.(Μ-Λαμπράκη) 

Αξιον εστί/τα πάθη /των ανθρώπων

-Να με κοιτάς (είπες)
-Να κάθεσαι και να με κοιτάς 
-Τι θέλεις να δω; 

-Ο Παράδεισος είναι στα μάτια...
Αυτό έκανα..
Κι έγιναν άξαφνα/ λίμνες τα μάτια σου /που μέσα τους καθρεπτίζονται/ όλες οι αισθήσεις μου/ παραδομένες..

Δάγκωσα το μήλο της ''αμαρτίας'' /και χάρηκα την ''πτώση'' μου
Τώρα ξέρω τι σημαίνει/ έκπτωτος άγγελος /Μα, δε φοβάμαι ...
Ο δικός μου Παράδεισος /είναι στα μάτια σου.
Σ' αυτό τον παράδεισο χάθηκα/κι άνθισαν μέσα μου/ οι κήποι /της Βαβυλώνας ...Μαρία Λαμπράκη

Αξιον εστί/τα πάθη /των ανθρώπων....

Iεροτελεστίες της νύχτας

Iεροτελεστίες  της νύχτας
σε τάσι αργυρό σταλάζει η θλίψη
 κόμπο κόμπο το δάκρυ της ψυχής.
Το σκοτάδι/η σιωπή/η μνήμη
θα γίνουν τα δικά μου Σεραφείμ/ χερουβείμ 
που θα περιπολούν την Εδεμ του Ερωτα..
Για να ξεχωρίσουμε 
πρέπει να θρυμματιστείς
απ' τα κομμάτια μου..Μαρία Λαμπράκη

Ο μπερντές της μνήμης

Γεμάτη αντιθέσεις η ζωή
Τα σύννεφα άσπρα τη λύπη τους κρύβουν /στο χρώμα της χαράς..

Καρφώνεις το βλέμμα στο τσάμι/για να ξεκολλήσεις απ' όσα σφηνώθηκαν και σήμερα στο μυαλό
Εξω η ζωή αδιάφορη /αγάπη μου παράφορη..
 
 Ο Χρόνος /ανάλογα με το χτύπο της καρδιάς /κυλάει βιάζεται/βαρυγκωμά/σκοντάφτει σε εμπόδια του νου
Αγώνας ταχύτητας /κι όποιος αντέξει..

Είναι κάτι στιγμές που/δεν ξέρεις τι να κάνεις /τα χέρια του μυαλού..
Ανάβεις τσιγάρο ξανά/και ξανά/και πάλι..
Τα κορμιά του καπνού/ο μπερντές της μνήμης που/βγαίνει πάντα κερδισμένος..
Αβάσταχτη η μνήμη του τίποτα...Φτιαγμένη απο λυγμό /και απόσταση..(Μαρία Λαμπράκη)

A Song For You

Eίναι κάποιες νύχτες που/το φεγγάρι κατεβαίνει χαμηλά/και νοτίζει την ψυχή σου..
Το μόνο που θέλεις /να σκεπαστείς μ' ένα τραγούδι /για να ξυπνήσεις στην αγκαλιά του το πρωί...(Μ-Λαμπράκη)

Γιατί βρέχει πάντα στα τοπία / όταν σε θυμάμαι;

Σήμερα στην άκρη της θάλασσας/κοιτούσα με έκσταση πως άνοιγε την αγκαλιά της ''αφρίζοντας''/στο τραγούδι του Ανέμου..
Ενα σπασμένο κοχύλι στην άμμο / έκρυβε τα μυστικά του/στ' απομεινάρια του Καλοκαιριού..
Πως μοιάζει ο Ερωτας με κοχύλι μικρό/στην άμμο κρυμμένο..
Μια αδέσποτη ψιχάλα / διέκοψε βίαια των ειρμό της σκέψης μου
Κι άρχισε η βροχή να σταλάζει αργά/ βασανιστικά τη λύπη στα μάτια
Πως να κλείσεις τις ρωγμές ;
Η μνήμη ακόμα με καίει.. 
Γιατί βρέχει πάντα στα τοπία /όταν σε θυμάμαι;(Μ-Λαμπράκη)

Σαν αίνιγμα ...Σαν μυστικό

Ανάμεσα στη νύχτα /και την αυγή /κέντησε με ευλαβική σιωπή τ'όνειρο της καινούργιας μέρας o χρόνος.
Σαν αίνιγμα  /σαν μυστικό /να το παραδώσει αμόλυντο/ στο πρώτο φως... 
Το παίρνω τρυφερά στην αγκαλιά μου..Περιμένοντας την ενσάρκωση του/στον ακατάλυτο θρόνο του Ήλιου .(Μαρία-Λαμπράκη-)

Iεροτελεστίες της νύχτας

Σε αργυρό τάσι καίει θυμίαμα η νύχτα/σε μυσταγωγίες απελευθέρωσης της ψυχής /μεγαλώνοντας στην αιώνια ροή του έρωτα/ανιχνεύοντας τις στιγμές /που διαμορφώθηκαν στο μηδέν του χώρου /σε πεμπτουσίες οραμάτων...
Iεροτελεστίες της νύχτας/σπονδή  στο φως/για το θαύμα της αγάπης.(M-Λαμπράκη)

Το κλειδί της σιωπής

Δεν ήταν που περίμενα πως θα'ρθεις/και πέρασα με μιας /απο τη νύχτα,στη μέρα..

Που κοιταζόμουν στους καθρέφτες /και στολιζόμουν διακριτικά /να σε υποδεχτώ..

Που γελούσα μονάχη σαν μικρό παιδί/κι ασφυκτιούσα στον ατέρμωνα χώρο/με μια αγάπη που μεγάλωνε /στο φως της απουσίας σου..

Είναι που δεν έμαθα ποτέ/με ποιο κλειδί ανοίγει η πόρτα /της σιωπής σου. (Μ-Λαμπράκη)

ΑΧ Αγάπη /κουράστηκε το βλέμμα μου/να πελεκά 

τον ορίζοντα/περιμένοντας τον ερχομό σου..

Απόψε η νύχτα/δεν περνά..

Απόψε η νύχτα /δεν περνά..

Ο Ερωτας στήνει οδοφράγματα /μα πάντα /θα υπάρχουν εκείνοι/που την υπερασπίζονται /με τα κορμιά τους (Μ-Λ-)

Yasmin Levy - Mal de l'amor

Ποια όνειρα καίγονται απόψε;

Ποια όνειρα καίγονται απόψε/και πήρε φωτιά η νύχτα;
Κι απουσία σου /πανταχού παρούσα /να ρίχνει λάδι στη φωτιά..
Με πόσα ποτάμια δάκρυα/ γλυτώνεις ''άραγε'' τα εγκαύματα; (Μ-Λαμπράκη)

Yπάρχεις ..

Yπάρχεις ..
Αδημονώντας μέσα μου/στη ρευστότητα του χρόνου..
Σε κύκλους φαντασιώσεων /με το χρόνο να τεμαχίζεται αναίτια/σε ανύπαρκτο ερωτικό τοπίο.
Υπάρχεις..
Στο λαβύρινθο της σκέψης μου/κι ως άλλη Αριάδνη /μάταια αναζητώ τον Θησέα εντός μου/απο τον λώρο του μίτου σου να πιαστώ.
Υπάρχεις..
Σαν άνεμος ούριος /στην αβέβαιη πλώρη των ονείρων μου..(Μαρία-Λαμπράκη-)

Τι έρημος κι αυτή των ανθρώπων

Tα όνειρα έμειναν και σήμερα /στα ''αζήτητα''
Τώρα η νύχτα περιδιαβαίνει τους δρόμους /με απούλητη την πραμάτεια της/ κανείς δεν ενδιαφέρεται /ως να τους είχε η μοναξιά τυλίξει/με νύχτες δίχως όνειρα..
Τι έρημος κι αυτή των ανθρώπων....

Δεν έμαθες ποτέ....

Δεν έμαθες ποτέ ,πως..
Τα βράδια που κοιμόσουν/άνοιγα κρυφά τις πόρτες των ονείρων σου με το αντικλείδι της σιωπής..
Πλημμύριζα απ' το άχραντο δάκρυ του Ερωτα/μεταλάμβανα τα θαύματα  της Αγάπης/πεθαίνοντας στα πιο όμορφα τραγούδια /αυτά που δεν σου τραγούδησα,ποτέ..
Δεν έμαθες ποτέ...
Πόσες φορές η σκέψη μου /κοιμήθηκε μαζί σου στα νησιά τα Παραδείσια /των αμέτρητων μικρών Θεών(Μ.Λαμπράκη)

Μυστικές- μυσταγωγίες- των απόβραδων....

Xάθηκες απο τις γειτονιές των ονείρων μου/στα καλντερίμια των  φαντασιώσεων μου/ δεν ξανακούστηκε ο ήχος από τα βήματά σου.
Ερήμωσαν οι τόποι που είχαν γεννήσει αστροφεγγιές
Συρικνώθηκαν στα πιο σκοτεινά μονοπάτια.
Τώρα; Ευλαβικά σωπαίνουμε /στους ναούς της μοναξιάς μας/μαζεύοντας το φως των άστρων/στις μυστικές μυσταγωγίες των απόβραδων...(Μαρία-Λαμπράκη)

The Mystic's Dream

Σε τόπους που ευδοκιμούν τα όνειρα ξαναγυρνώ /ανιχνεύοντας σημεία της όρασης και των διαισθήσεων/αναζητώντας στο φως το ανέσπερο την καινούργια μέρα,
 Σε ίχνη ηχοχρωμάτων αιθέριων/τα θαύματα επικαλούμαι /ανακαλώ απ' τη σιωπή τα λόγια των χαμένων παραδείσων /απ' τη μοναξιά μου βγαίνω χαρίζοντας ίχνη/ & σύμβολα ερωτικά στους ανέμους/σαν ένα γόνιμο μόριο της συλλογικής μνήμης του απείρου.(Μαρία-Λαμπράκη-)

«Το εγκώμιο της σκιάς»

Οταν η νύχτα ακουμπάει στους ώμους της το πρώτο φως της αυγής/έρχεσαι γυμνός  και απροκάλυπτος στη χώρα του ονείρου..
Κι αρχίζουν τότε οι αισθήσεις να θωπεύουν τη μνήμη/να βγαίνει στην επιφάνεια η επιθυμία..
'Εξαψη της στιγμής στραγγίζει σταγόνα/σταγόνα το δάκρυ στο τάσι του Ερωτα/για όσα δεν υπήρξαμε παρά μόνο σε επίπεδο φαντασίας..
Παραδοθήκαμε για λίγο στο ανεκπλήρωτο/με άχραντες λέξεις κοινωνήσαμε το μυστήριο του πάθους και σβήσαμε τη δίψα του πόθου μας /με της αγάπης τ' ακριβό κρασί..
Αντί-δωρο στην προσμονή.. 
Μετά-γγιση στην απουσία..(Μ-Λαμπράκη)

Ψάχνουμε ο ένας τον άλλο. Ας ήτανε απόψε
η τελευταία μέρα της αναμονής. ( Χόρχε Λουίς Μπόρχες)«Το εγκώμιο της σκιάς»

Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Απόψε που η νύχτα/κρεμιέται μεσοπέλαγα/ στην αγχόνη τ' ουρανού.
Αφήνω πίσω τις σκιές και βγαίνω στο φως.
Γιατί/ακόμα και η σιωπή/αν ταραχτεί απο μια αχτίδα φως/απο μια σταγόνα θάλασσας/τότε τα δάχτυλα /θ' αγγίξουν τρυφερά τη μνήμη και θα ξυπνήσουν τ' όνειρο. (Μ-Λαμπράκη)