Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΖΙΡΑΝΙ-ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ

Πολλά χρόνια πρίν, της έλεγαν....
''Κράτησε κάτι για τον εαυτό σου, μη τα δίνεις όλα.
Αγαπησέ τον για να σε προστατέψει κι αυτος. Αν δεν αγαπήσεις πρώτα ΕΣΕΝΑ θα χαθείς ''

Στέρεψε! Δεν κράτησε ούτε ένα ψιχουλάκι για την ίδια, τα έδωσε 'ΟΛΑ.
Διψασε! Δεν κράτησε ούτε μία σταγόνα νερό, να βρέξει τα ξεραμένα χείλη της.

Γονατισε ! Χτυπήθηκε απο βροχές, μπόρες, καταιγίδες. Στον διάβα της ζωήςς της ένας πλάτανος. Τα φύλλα του της ψιθύριζαν...'' Σήκω, μην εγκαταλείπεις, μη παραιτείσαι απο την ζωή.'' 'Αλλοτε τα φύλλα και τα κλαριά του θυμωμένα απο τον αγέρα και άλλοτε χαδιάρικα και αγαπησιάρικα.

Κι αυτόν δεν τον άκουσε...Μπήκε σε μια ανυπαρξία, σ' ενα τούνελ του μυαλού, της ψυχής,  και του σώματος. Ο πλάτανος διπλα ακοίμητος φρουρός άπλωνε τα πελώρια κλαριά του και μέσα απο τα φυλλώματα του την παρακαλούσε...ΜΠΟΡΕΙΣ!  ΠΡΕΠΕΙ!
ΟΧΙ, για τους άλλους, μα μόνο για σένα!

Το θολωμένο της μυαλό δεν άκουγε το θρόισμα.Η λαβωμένη της ψυχή την οδηγούσε στο κενό, στο τέλος, με μια επιθυμία να περάσει στην απέναντη όχθη. Ο πλάτανος άπλωνε τις κλάρες του την τραβούσε πίσω και της ψιθύριζε για να μην την τρομάξει πιότερο.''Ειναι γλυκιά η ζωή..αρκεί να αρχίσεις έστω και τώρα να αγαπήσεις ΕΣΕΝΑ. Ακουσέ με....Οι ρίζες μου θα σου δώσουν δύναμη..τα κλαδιά και η φυλλωσιά μου θα σου δώσουν ίσκιο να ξαποστάσεις....ΞΕΚΙΝΑ!''

Πως να το κάμει όμως ? Οταν προδωμένη απο ''καρδιακές φίλες'' απογοητευμένη απο ανθρώπους που στο όνομα της φιλανθρωπίας και της βοήθειας στον άνθρωπο για να δώσουν ΕΛΠΙΔΑ έκαναν τα δικά τους τα κέφια παίζοντας τους ΔΗΘΕΝ ?

Τα άφησε όλα πίσω...'Εμεινε μόνη, απογοητευμένη βρίσκοντας παρηγοριά στις ρίζες του πλάτανου και στην σκιά του για να μην περάσει στην άλλη όχθη.

ΩΣΠΟΥ!

Η Ζωή είναι ωραία!
ΝΑΙ, η ζωή είναι πολύτιμο δώρο!
ΝΑΙ, η ζωή ειναι η μάνα ΓΗ που μπορείς κάποια στιγμή  όταν ξεθολώσει το μυαλό, όταν ξεχάσεις πόνους και απογοητεύσεις και μπόρες, όταν αντιμετωπίσεις ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ και τα κύματα που σε τσάκισαν και μάτωσες,  να φυτέψεις ενα Τζιρανι....

Δεν το φύτεψε όμως στην μάνα ΓΗ . Το φύτεψε στην ψυχή της βαθειά! Να το ποτίζει με το δάκρυ της χαράς και της λύπης, να το ποτίζει μ'αγάπη και όνειρα.

Φύτεψε ΕΝΑ ΤΖΙΡΑΝΙ...
Ξέρεις ...Αυτό που ανθίζει κάθε εποχή....Για να μπορεί να δώσει πρώτα σ'εκείνη τα άνθη του τα φύλλα του ακόμα και το διακριτικό άρωμα του στην ψυχή της.

'Εδωσε σε κάθε φύλλο, σε κάθε ανθό, ένα όνομα.....

...............................

Θα το φροντίζει γιατί  πιστεύει πως το Τζιράνι την βοήθησε να κάνει ενα μικρό δειλό βήμα.

Να μαζέψει τα ψυχουλάκια, να κρατήσει μια σταγόνα νερό, να σηκώσει το ανάστημα της ψηλά. Για ΕΚΕΙΝΗ!
Να αρχισει ν'αγαπά τον εαυτό της....

Κι όταν καταφέρει ακόμα και τώρα στη δύση της ζωής της, θα ευχαριστεί τον πλάτανο που την παρακάλεσε να φυτεψει το Τζιράνι-Γεράνι της.....