Η γλώσσα της Μουσικής

Οι Ελληνες δια του λόγου τραγουδούσαν και δια του τραγουδιού ομιλούσαν,  αναφέρει ο Δ.Λιαντίνης.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα οι επιστήμες ήταν τρείς, Φιλοσοφία, Αστρονομία και η Μουσική, όλες οι υπόλοιπες επιστήμες θεωρούνταν <Τέχνες>,σήμερα ''δυστυχώς''συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Ο Πλάτων αναφαίρει-''Οταν αλλάζουν οι νόμοι της Μουσικής, αλλάζουν και οι νόμοι της Πολιτείας.''

Τα τραγούδια μιλούν την δική τους γλώσσα.Ξεκινούν απο μια καρδιά κι ύστερα τα μοιράζονται χιλιάδες.

Το κοινωνούν σαν μια ευχή, όχι για ν'αλλάξουν τον κόσμο αλλά για να τον κάνουν καλύτερο.

Τα τραγούδια είναι μνήμη, προσωπική και ιστορική.

Η μνήμη, είναι ένα τοπίο-εσωτερικό-με εικόνες, πρόσωπα, μυρωδιές, αλλά και τραγούδια.

Πόσο εύκολα ξεκλειδώνει τελικά η μνήμη;

Φτάνει να την αφήσεις να πάρει την πρώτη ανάσα, την πρώτη βαθιά πνοή.Τα τραγούδια είχαν  και θα έχουν πάντα, αυτό τον μαγικό τρόπο -ξεκλειδώματος-της μνήμης.

Mας γυρίζουν πίσω στις καταβολές μας, στα πρώτα ακούσματα, απο εκεί πέρνουμε τις βάσεις για να συνεχίσουμε, απ' αυτο το υλικό που είναι σταθερό και πολύ πλούσιο το εξελίσσουμε με βάσει τις ικανότητες που έχουμε και αντιλαμβανόμαστε.

Ο Μάνος Χατζιδάκης ειχε πει:<H καταβολή μου είναι το Λαικό τραγούδι του τόπου μας και η συμφωνική μουσική.Αυτά τα δυο παίξανε τεράστιο ρόλο -κάπου στο μέσον βρήκα τη χρυσή τομή, για να κάνω το τραγούδι που ονειρεύομαι.

Ισως ''τελικά'' αυτός είναι ο ρόλος των τραγουδιών. Να μας οδηγήσουν στο κέντρο της καρδιάς κι έπειτα ο καθ' ένας, ας επιλέξει το δικό του ταξίδι..

Τον πρώτο ρυθμό της μουσικής τον δίνει πάντα η καρδιά ..Μ Λ