Ενα καράβι της φυγής

Ποτέ μου δεν εζήλεψα καράβια αραγμένα

που' χουν για άγκυρα στεριά

κι άλμπουρα σκουριασμένα.

Ο άνεμος δε φούσκωσε ποτέ
 πανί στην πλώρη,

μήτε ένας γλάρος στον αφρό

τραγούδι δεν τους είπε.

Φοβήθηκαν τα πέλαγα

κι απόμειναν να βλέπουν

 της θάλασσας τα κύματα
να κλαίνε μανιασμένα,

για μια γοργόνα που ρωτά

σε χρόνια περασμένα..

Αν, ζει, ο μέγα Αλέξανδρος...

Ποιος τάχα να το ξέρει..

Εγώ καράβια ζήλεψα 
θάλασσες π' αρμενίζουν
που δεν φοβούνται τον καιρό
 μήτε τις Συμπληγάδες

Μα  κούρσεψαν τα πέλαγα
ψάχνοντας μιαν Ιθάκη.
Κι  έβαλαν πλώρη τον καημό

και την καρδιά πανάκι (Μαρία Λαμπράκη)