 |
Art By Alan D. Wolfelt, Ph.D.
Στο καλάθι της ένα πακέτο μακαρόνια, φρυγανιές και ένα κουτί γάλα.
Τα μάτια της ξάγρυπνα.
-Εχω το μικρό με πυρετό, (είπε).
Οι γύρω μας συζητούν μεταξύ τους, με ιδιαίτερη έμφαση στα τεκταινόμενα των ημερών.
Γύρισε με κοίταξε και είπε (σαν, να μονολογούσε).
-'Εξι λεπτά να βράσουν τα μακαρόνια, τέσσερα στόματα, ο πατέρας άνεργος... αυτό είναι το τελευταίο μου εικοσάευρω...ξέρεις...
....Για ποιόν να πρωτοκλάψω; Στέγνωσα μέσα μου..
...Δεν ήξερα τι να της πω, χαμήλωσα το βλέμμα και κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι...
Μακριά, η ζωή…Κι εδώ ραγισματιά πάνω στη θλίψη», γράφει σ' ένα ποίημα του ο Βύρων Λεοντάρης (Μαρία Λαμπράκη) |
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν πεθαίνει μι’ αγάπη
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν βαραίνουν οι καρδιές
Σ’ ολόκληρη τη γη
Για ένα σαραντάμερο
Δάκρυα πικρά
Θα πνίγανε τους πύργους
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν πεθαίνει ένα παιδί
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν γελάνε οι κακοί
Σ’ ολόκληρη τη γη
Με γκρίζα κύματα και κρύα
Δάκρυα πικρά
Το παρελθόν θα τάραζαν
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν σκοτώνουμε τις καθαρές καρδιές
Αν έβρεχε δάκρυα
Όταν χανόμαστε κάτω απ’ τα τείχη
Σ’ ολόκληρη τη γη
Θα γίνονταν κατακλυσμός
Από τα δάκρυα τα πικρά
Των δικαστών και των ενόχων
