 |
| Η λέξη μάσκα σε μας είναι δάνειο απο τα Ιταλικά. Η Ιταλική λέξη maschera σημαίνει το “προσωπείο”. Το maschera παράγεται από το masca, το οποίο ακόμα και σήμερα στη διάλεκτο του Piemonte προσδιορίζει τη μάγισσα. Κατα τους Deviz, Dozy, Mahn το υστερολατινικό masca παράγεται από το αραβικό maskara (: γελωτοποιός). Περισότερες πληροφορίες για την ιστορία της μάσκας/εδώ  Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή Οι Τελευταίοι (απόσπασμα)μιλάει ο Στέφανος: Αλήθεια, αν μπει κανείς, ξαφνικά, στο δωμάτιο θα μας περάσει για θεατρίνους- η Κλυταιμνήστρα, ο Πυλάδης.. Εξάλλου μια σειρά από μάσκες κρέμονται στον τοίχο, μάσκες που τις χρησιμοποιήσαμε άλλοτε για ν' αρέσουμε ή να ωφεληθούμε κι άλλοτε μονάχα από συνήθεια ή σαν την αυτόματη κίνηση που κάνει κανείς για να σωθείς από΄ να κίνδυνο-η μάσκα του ανδρείου, του κυνικού, του αλαζόνα ή του σεμνού… Όμως οι μάσκες κάποτε θα τελειώσουν, σαν τα τραγούδια και τις γιορτές, και τότε θα φανεί αυτό το ανύπαρχτο πρόσωπο που υπήρ- ξαμε…  Για να ‘μαι ευχάριστος σε όλους, -κι ακόμα και στον εαυτό μου- έκρυψα πάντοτες με μάσκες που μου αρέσουνε το πρόσωπο μου κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου, που τώρα πια να μη μπορώ τ’ αληθινό το πρόσωπο μου να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ! Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει, δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη: θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία για να περάσω σε μιαν άλλη ….  Νικηφόρος Βυζαντινός-Μάσκες
Αχ, αυτες οι μασκες που κρυβουν, των ανθρωπων τις ψυχες
παντοτε ειναι ευθυμες και παντα γελαστες τι κρυβουν απο πισω τους ποτε δεν θα το δεις εκτος κι αν εχεις ορεξη να ψαξεις να το βρεις
Oσο πιο πλουσια και φανταχτερη
τοσο και πιοτερο θλιμμενη ειναι η δυστυχη ψυχη, που πισω της ειναι κρυμμενη.
ΑΚΟΥ !!!
Θελω για λιγο να σκεφτεις την μασκα πριν φορεσεις
καθε πρωι που θα ξυπνας, μεσα σε ψευτικες ανεσεις τι ομορφος που θα δειχνες χωρις αυτο το πραμα αν το πετουσες καποτε θα ηταν ενα θαμα.
Να μαθεις να σαι αληθινος στο διαβα της ζωης σου
κι ας ειναι οι αλλοι ψευτικοι και αδικοι μαζι σου και αν θα σε πικρανουνε εσυ μην τους πειραξεις και οταν εκεινοι σε χτυπουν Εσυ αγαπα τους....με πραξεις
Σκεψου λοιπον τα λογια μου, ακου με και θυμισου
ισως, για πρωτη σου φορα στην τοση δα ζωη σου τη μασκα που χεις βγαλτηνε για παντα απ΄τη ψυχη σου  Χαλίλ Γκιμπράν – “Ο Τρελός”
Με ρωτάς πως γίνηκα τρελός.
Να το πως: Μιά μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πως όλες μου οι μάσκες είχαν κλεφτεί - κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και που είχα φθείρει μες σ' εφτά ζωές - τότες έτρεξ' αμασκοφόρετος μεσ' από τους ανθρωπόβρυθους δρόμους κραυγάζοντας: «Κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες». Άντρες, γυναίκες, με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους, σκιαγμένοι από μένα. Κι όταν εφτασα στην αγορά, ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε: «Είναι τρελός». Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρίσω· ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά. Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο κι η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον Ήλιο, και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και σάμπως μέσα σ' έκσταση φώναξα: .. "Ευλογημένοι , ευλογημένοι, οι κλέφτες που 'κλεψαv τις μάσκες μου». Έτσι γίνηκα τρελός. Καί βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά, μέσα στην τρέλα μου' τη λεφτεριά της μοναξιάς, τη σιγουριά της ακαταληψίας, γιατί όποιοι μας καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας. Μα, ας μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου. Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος, είναι ασφαλισμένος από έναν άλλο κλέφτη. ........... O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός .jpg)
Φωτογραφία, ΑSSAF FRANK
"The Masks of Love" by Alden Nowlan. I come in from a walk With you And they ask me If it is raining. I didn’t notice But I’ll have to give them The right answer Or they’ll think I’m crazy.
Οι μάσκες της Αγάπης -
Alden Nowlan
Επιστρέφω από ένα περίπατο
Μαζί σου Και με ρωτούν Αν βρέχει. Ούτε που πρόσεξα Αλλά θα πρέπει να τους δώσω Τη σωστή απάντηση Αλλιώς θα με περάσουνε τρελλό. 
Πίνακας, Elena Gualtierotti
Φερνάντο Πεσσόα, [Έβγαλα τη μάσκα]“Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα. Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό… Αυτό είναι το πλεονέκτημα το να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις. Είμαστε πάντα παιδιά, το παρελθόν που ήταν το παιδί αυτό. Είναι καλύτερα έτσι/ έτσι χωρίς μάσκα. Γυρίζω πίσω στην προσωπικότητά μου,όπως στης γραμμής το τέλος.” 
-Φερνάντο Πεσσόα, [Μάσκες]:
“Πόσες μάσκες, και πόσες άλλες
πάνω στο πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε;
Άραγε, όταν γι αστείο η ψυχή τη μάσκα θελήσει να βγάλει
ξέρει πως έτσι αφήνει το πρόσωπο γυμνό να φανεί;
Η μάσκα η πραγματική, δεν νιώθει τίποτα κάτω απ’ τη μάσκαΑλλά κοιτάζει μέσα απ’ αυτή με μάτια κρυμμένα.”
-Βαλερύ Λαρμπώ (1881-1957), “Η μάσκα”
“Γράφω φορώντας πάντα στο πρόσωπό μου μια μάσκα,
ναι, μια μακριά μάσκα, βενετσιάνικη, παλαιϊκή,
με στενό μέτωπο,
όμοια με λευκό μεταξωτό ρύγχος.
Κάθομαι στο τραπέζι και υψώνω το κεφάλι,
ατενίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη,
καταπρόσωπο, και μετά σε γωνία, παρατηρώ
την παιδική, κτηνώδικη κατατομή που αγαπώ.
Ω, αν ένας αναγνώστης, ο αδελφός μου, σ’ αυτόν
μιλώ μες απ’ τη χλωμή, γυαλιστερή μάσκα,
αν γινόταν να ‘ρθει και να φυτέψει ένα αργό,
βαρύ φιλί σ’ αυτό το στενό μέτωπο,
σ’ αυτό το πελιδνό μάγουλο,
για να προσδώσει στη μορφή μου όλο το βάρος
μιας άλλης μορφής, άδειας κι αυτής και μυρωμένης.”(Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης, εκδ. Καστανιώτης)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ,ΜΑΣΚΕΣ
Στον τελευταίο χορό μεταμφιεσμένωνκαθένας θα ντυθεί το τολμηρότερο. Εδώ τις έχω τις στολές αναποφάσιστες: Άγγλος αποικιοκράτης στην Ινδία συγκλητικός του Κόμμοδου με πλήρη γούστα λόρδος απρόσιτος σε ιπποδρομίες του Άσκοτ κρουπιέρης μεγιστάνων στο Λας Βέγκας ποιητής μιας ρίζας άδικης, ξεριζωμένης. Αν όμως οι άποικοι ξεσηκωθούν; Κι αν τα’ όργιο κλείσει μ’ εντολή σφαγής; Τι πλήξη ο διαρκής θρίαμβος των αλόγων μου! Πάντα θα παίζουνε και πάντα θα μοιράζω; Και πώς να μου ριζώσει η ρίζα για καλά, αν πρώτα δεν την κόψω από τη ρίζα;Α μπα. Μ’ ό,τι φοράω θα πάω. Κανείς δεν αναγνώρισε ποτέ έναν εκ γενετής συνταξιούχο.  Προσωπίδες,Ν. Λαπαθιώτης, Περιοδικό Μπουκέτο, 16-05-1929. Βάναμε τις παλιές προσωπίδες, και πάμε, τραγουδώντας, στο χορό. Ένας πιερότος σου μιλεί. Γελάς. Γνέφεις κρυφά σε κάποιον αρλεκίνο. Σου ρίχνει ένα μά- τσο μενεξέδες. Ωστόσο παίζουν πάντα τα βιολιά. Ένας ιππότης κάτι ψιθυρίζει. Καθώς περνάμε δίπλα στον μπουφέ, πέφτει μπροστά σου ένα λευκό ρόδο. Δε μάθαμε ποτέ ποιος το’ χει ρίξει… Ωστόσο παίζουν πάντα τα βιολιά… Κάνει ζέστη…πετώ τη μάσκα. Συ, όμως, δεν τη βγάζεις-τη φορείς. Και τότε, ξαφνικά, χωρίς να θέλω,-γεννιέται πάλι, μέσα μου, μια σκέψη: Νομίζω τη φορούσες από πάντα-νομίζω δεν την έβγαλες ποτέ! Η μάσκα που μου κρύβει τη μορφή σου βρίσκεται πιο πο- λύ μες στην ψυχή σου… 
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά και της σιωπής τον πλούτο Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή κι άσε να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι μ’ ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα στις χαραυγές ξεχνιέμαι Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
Στίχοι:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου/
Μουσική:
Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Σάββατο 12 Μαρτίου 2016
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ....
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016
Γιάννης Φιλιππίδης ''Κωδικός Ελευθερία''
 |
| Γιάννης Φιλιππίδης
Κωδικός Ελευθερία
Διαβάστε τις πρώτες 20 σελίδες του βιβλίου Είναι το ένατο βιβλίο του συγγραφέα, Γιάννη Φιλιππίδη, στη σελίδα (9) με τον τίτλο ''Αντί για πρόλογο'' μεταξύ άλλων αναφέρει : Σ' αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσουμε ν' ανοίξουμε το παράθυρο μιας κοινής λογικής: για την πατρίδα που αγαπήσαμε, τα όνειρα που επιμένοντας θέλουμε να κρατήσουμε στέρεα, μαζί να μοιραστούμε σκέψεις και ήθη, που θα μας βοθήσουν απο κοινού ν' ανακτήσουμε δεδομένα απο τον κρυφό σκληρό μας δίσκο, δεδομένα αναγκάια για να περπατήσουμε παρέα σ' ένα παρόν κι ένα μέλλον όπως το θέλουμε ή το θέλαμε απο πάντα, σε μια πατρίδα που οραματιστήκαμε αλλιώς, ενόσω εκείνη εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τις σύντομες ζωές μας και να μας αρρωσταίνει. Είνα η ελευθερία που μας έλειψε, χρόνια τώρα. Κι αν συμμερίζεσαι τις λέξεις μου, γύρνα τις επόμενες σελίδες: το ταξίδι μας μόλις έχει αρχίσει.  http://www.anemosekdotiki.gr/pdf/kodikos/index.html |
 |
| Κείμενο απο το βιβλίο ''κωδικός ελευθερία'' σελ (161) ''Το αληθινό μας '' Θέλω να βάλω ό,τι πιο αληθινό απομένει ακόμα μέσα μου σε μια μικρή κομψή βαλίτσα. Κι ύστερα να το ταξιδέψω πουθενά. 'Η μήπως να προτιμήσω το παντού; Τι αλήθεια απ' τα δυο να διαλέξω, τη δράση ή την αφάνεια; Θα προτιμούσα να ζω στην τελευταία, αλλά είναι άμεση ανάγκη να πάρω το αληθινό μου, να του χαρίσω ταξίδια, στιγμές κι αγκαλιές, τέτοια του αξίζουν. Γιατί μαζί του διδάχτηκα τον τρόπο να ζω χωρίς την άλλη πλευρά. Κάπως σαν διάφανος αισθάνομαι περισσότερη ασφάλεια, σύντομη είναι έτσι κι αλλιώς η ζωή, είναι κρίμα τέτοια ξοδέματα.  Θα πάρω το αληθινό μου, θα το ταξιδέψω σε διαφορετικές γεωγραφικές συντεταγμένες, να το μοιραστώ με φίλες και φίλους δεκαετιών, θα το μοιραστώ πρώτ' απ' όλα μ' όσες και όσους με δένουν με τρόπο συγγενικό, η αγχιστεία σ' αυτό είναι τουλάχιστον δεδομένη. Αυτοί θα πάρουν το δικό μου αληθινό, θα το ανακαλύψουν μέσα απο λέξεις, εικόνες, αισθήματα. Κι ίσως τότε ξυπνήσει ολότελα μέσα τους το δικό τους αληθινό, που ίσως να μοιάζει απρόβλεπτα με το δικό μου. Η αλήθεια για τον καθένα και την καθε-μιά μπορεί να φαντάζει διαφορετική. Το άφθαρτο πετράδι του αληθινού, που προφυλάσσουμε για χρόνια στις καρδιές μας, είναι ό,τι πιο επαρκές. Να μας ενώσει ξανά. Βλέμμα το βλέμμα, λέξη τη λέξη, αγκαλιά με αγκαλιά, άνθρωπο τον άνθρωπο.  Ετσι μονάχα, περπατώντας και ζώντας ο ένας πλάι στον άλλον, θα φέρουμε γρηγορότερα την επόμενη εποχή. Τελευταία ημερομηνία για μια τέτοια συνάντηση είναι η χτεσινή, αλλά οι θεοί των ανθρώπων και το σύμπαν θα δείξουν έλεος, μας περιμένουν, τι θα' καναν χωρίς εμάς. Και μη θαρρείς πως θα κουραστείς ν' ανασυνθέσεις το πιο λαμπερό σου αμάλγαμα, μέτρα τις σκέψεις σου, όσο κάνει ένα τσιγάρο να καεί. Δεν θα χρειαστεί παραπάνω....  Ο καινούργιος όμορφος κόσμος χρειάζεται και τη δική σου πινελιά...  Εργογραφία Aπό την «Άνεμος εκδοτική» κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006). «Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008). «Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011). «Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011). «Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011). «Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012). «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014). «Το ασανσέρ των οκτώμισι» (θεατρικό, 2015) «Κωδικός ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015). Πολυσυμμετοχικά «Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011). «Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011). Ανακαλύψτε ηλεκτρονικά τον συγγραφέα: http://www.anemosekdotiki.gr/ https://el-gr.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki http://yannis-filippidis.blogspot.gr/ |
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016
H Τέχνη της Αγάπης-Έριχ Φρομ (Erich Fromm)
 |
 Ωστόσο, οι πιο πολλοί από μας είναι ανήμποροι ν' αναπτύξουν την ικανότητά τους για αγάπη σε βαθμό τέτοιο, που η αγάπη να είναι σύνθεση ωριμότητας, αυτογνωσίας και θάρρους. Η τέχνη της αγάπης, όπως κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί εξάσκηση και συγκέντρωση. Περισσότερο όμως από κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί διόραση και κατανόηση. Σ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, ο δρ. Φρομ ερευνά την αγάπη απ' όλες τις πλευρές. Όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που περιβάλλεται από τόσες πλάνες, αλλά και την αγάπη των γονιών για τα παιδιά, την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για το Θεό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)