Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ

Απόψε που η νύχτα/κρεμιέται μεσοπέλαγα/ στην αγχόνη τ' ουρανού.
Αφήνω πίσω τις σκιές και βγαίνω στο φως.
Γιατί/ακόμα και η σιωπή/αν ταραχτεί απο μια αχτίδα φως/απο μια σταγόνα θάλασσας/τότε τα δάχτυλα /θ' αγγίξουν τρυφερά τη μνήμη και θα ξυπνήσουν τ' όνειρο. (Μ-Λαμπράκη)