.. μονάχα λίγη μουσική...(Τάσος Λειβαδίτης)

Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου,
ονειρεύτηκα πολύ μια μικρή ανεμώνη.
Έτσι ξέχασα να ζήσω.

Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό,
είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

 Νύχτα.
                                      Μονάχα τ' άστρα.
                     Και πέρα το βάθος του ολάνοιχτου ορίζοντα,
                 εκεί που πάνε οι άνθρωποι χωρίς τα ονόματά τους.

Πολύτιμος Στίχος                             Ζήσαμε πάντοτε αλλού
                και μόνον όταν μας αγαπήσει κάποιος, ερχόμαστε για λίγο...                    Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον
                                   είμαστε κιόλας νεκροί.

.....και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Ό,τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε –ο κόσμος μας ανήκει. Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί..."

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ' τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων. 
Έξαλλου δε ζητήσαμε τη νίκη... μονάχα λίγη μουσική...(Τάσος Λειβαδίτης)