Θα 'ρθω κοντά σου ''κάποτε''
Δεν θα χρειαστεί ν' ανοίξεις την πόρτα /για να με υποδεχτείς /ανεπαίσθητα θ'αγγίξω το όστρακο σου /και θα μπω...Δεν θα σου λένε τίποτα σημαντικό τα μάτια μου /τα χέρια μου θα' ναι /σαν και πάντα τους αβέβαια/όπως των αγαλμάτων /που όλο θαρρείς πως ζωντανεύουν /κι όλο γυρνούν στην πέτρα.
Θα σου προσφέρω μια χούφτα φως /του χαμένου Παραδείσου και θα σβήσω μέσα σου/αφήνοντας ένα βαθύ σημάδι...
Να σου θυμίζει για πάντα πως/ από εδώ πέρασε ''κάποτε'' η φωτιά /του Ερωτα μας...(Μ-Λαμπράκη)
Τότε θα ξέρεις
Εκεί θα βρεις Κάποιο κλειδί
Που θα πάρεις
Μονάχα εσύ θα πάρεις
Και θα σπρώξεις την πόρτα
Θ' ανοίξεις το δωμάτιο
Θ' ανοίξεις τα παράθυρα στο
φως (Μ.Αναγνωστάκης)