Στα εσωτερικά τοπία της ψυχής /δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες...

Xρόνια τώρα στα απάτητα σύνορα/ των ονείρων μου /σ'αναζητώ
Σε πόσα ''εκεί'' /δεν ήμουν ;
Σε πόσα ''εδώ'' θα λείπεις; 
Πόσα ταξίδια μείναν ''μόνα'';
Μακάρι να ήταν τα πάντα ''αλλιώς'' ...
Στο συρματόσχοινο της ψυχής /κουρνιάζουν οι λύπες ...
Δίχτυ ''ασφαλείας '' τ' ανείπωτα τ'ανομολόγητα... 
Ο,τι υπάρχει ανάμεσα σ'εμένα κι εσένα/μια ανάσα που θάμπωσε το τζάμι/ της μνήμης ''Πόσα τραγούδια /στίχοι /ποιήματα χάθηκαν σε νιφάδες χιονιού /λιωμένες στην αναπνοή σου'', γράφει ο Γιώργος Δουατζής.
Στα εσωτερικά τοπία της ψυχής /δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες...
Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ό,τι ζήσαμε/είναι η απουσία μας, αναφέρει η Κ.Δημουλά.(Μ-Λαμπράκη)