Το Θείο Πάθος και τα πάθη των ανθρώπων

Πάθη Θεία.
Και ανθρώπινα.

Εκούσια τα πρώτα ...

Ακούσια των ανθρώπων...

 

Τον τελευταίο καιρό μοιάζουν με τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά.

  Καθ' ένας μόνος του σηκώνει το δικό του Σταυρό.

Κανείς Σίμωνας δεν προσφέρεται, ίσως και να μην υπάρχει.

Οι πραίτορες και οι λοπωδύτες παίζουν στα ζάρια τις τύχες μας. 'Εχουν ήδη διαμερίσει τα ''ιμάτια ημών ''και σε Πιλάτια λεκάνη ''Νίπτουν τα χείρας ''.

Τα τριάκοντα αργύρια, βρήκαν πρόθυμο τον Ιούδα.

Η προδοσία καραδοκεί με ένα φιλί στο στόμα.

Ουδείς μετανιώνει.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.

Το Θείο Πάθος και τα πάθη των ανθρώπων.

Ενώπιόν τους στέκονται μόνο οι ''καταραμένοι'',
οι ''τρελοί'', οι ''ποιητές''.

Ολοι όσοι καρφωμένοι στο Σταυρό τους, 

ψιθυρίζουν το δικό τους ''Μνήσθητί μου''.

 Και το ερώτημα παραμένει ίδιο.

Αναπάντητο ανά τους αιώνες.
''Ιησούν ή Βαραβάν;''... (Μαρία Λαμπράκη)