Σελίδες

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

''Μάχη στην άκρη της Νύχτας'' -Τάσος Λειβαδίτης

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Τάσου Λειβαδίτη 1952 φέρει τον τίτλο ''Μάχη στην άκρη της Νύχτας''

(απόσπασμα του έργου του)

 πως θα ξαναπιστέψουμε στον κόσμο
τί ώρα να ναι;

...ας το μαρτυρήσει όποιος σωθεί..

Δώσ' μου το ΄χερι σου 

...πικρή νύχτα
σαν την αδικία πικρή.
  ...ο ουρανός απόψε είναι τυφλός.
δωσ'μου το χέρι σου.
...πικρή νύχτα
σαν την ταπείνωση μικρή. 

Για να ζήσουμε
πρέπει ν' αρνηθούμε
πως είναι νύχτα
ν' αρνηθούμε
πως θα ξημερώσει.

Τι νάναι αυτό που φέγγει στο σκοτάδι
νάναι άραγε ήλιος.
Ένας άνθρωπος καίγεται
ένας άνθρωπος φωτίζει τη νύχτα
ολόρθος σ’ ένα φυλάκιο φωτίζει τη νύχτα
τον αλείψαν πετρέλαιο
και τον άναψαν
άναψε κι όλας μια μεγάλη φωτιά
στον κόσμο
πάμε να ζεσταθούμε απόψε
να δούμε λίγο ουρανό
να δούμε μήπως έχουμε πεθάνει
και αυτά τα δυο παιδιά
αυτοί οι δυο ξυλιασμένοι φαντάροι
να δούνε την ώρα
να δούνε ότι είναι η ώρα
που κανένα ρολόι δεν έδειξε ποτέ
που κανείς δεκανέας της αλλαγής
δεν υπάρχει
να δούνε ότι είναι η ώρα
η ώρα η πιο βαθειά της νύχτας
που ξαναγινόμαστε άνθρωποι.
Πικρή νύχτα σαν την αδικία πικρή.
Ας το μαρτυρήσει όποιος σωθεί.
Ο κόσμος απόψε ήτανε λάσπη
δώσ' μου το χέρι Σου.

Ο ουρανός απόψε είναι Tυφλός.
Πικρή νύχτα σαν την ταπείνωση πικρή.
Ένας άνθρωπος καίγεται ένας άνθρωπος φωτίζει τη νύχτα
η ώρα η πιο βαθιά της νύχτας που ξαναγινόμαστε Άνθρωποι.
Για να ζήσουμε πρέπει ν' αρνηθούμε πως είναι νύχτα
ν' αρνηθούμε πως θα ξημερώσει.
Άγιο μίσος δώσ' μου το χέρι Σου.
Όταν δε θέλεις να πεθάνεις ξέρετε τι θα πει ζωή...

Τάσος Λειβαδίτης, Μάχη στην άκρη της Νύχτας, 1952
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e4/Perrault_Leon_Jean_basile_A_Mother_With_Her_Sleeping_Child.jpg A Mother with her Sleeping ChildLeon Perrault paintings

Mας κοίμιζε άλλοτε η μάνα μας
μ' ένα τραγούδι σιγανό
τί κάνατε το τραγούδι αυτό; O κόσμος είναι για την ευτυχία.
...σαν μια παλάμη που πότε ζητιανεύει
και πότε σφίγγει σε γροθιά.
(T. Λειβαδίτης)''Μάχη στην άκρη της Νύχτας''


Αγαπημένε μου ποιητή, (Τάσο Λειβαδίτη)

Το τραγούδι το σιγανό,  που μας κοίμιζε άλλωτε η μάνα μας 
το κρατήσαμε .
Σαν καρβουνάκι αναμμένο στο θυμιατήρι της καρδιάς
και κάποιες  βραδιές  όταν η πίκρα σταλάζει  το δάκρυ της ψυχής 
γίνεται θυμίαμα στα χείλη 
...Ετσι   δίνουμε τη μάχη μας ''Στην άκρη της νύχτας''
Ισως  τελικά ''κάποτε', να ''ξαναεπιστρέψουμε'' στον κόσμο 
κι ας το μαρτυρήσει ...Οποιος σωθεί...(Mαρία Λαμπράκη)