Αποσπάσματα από βιβλία του Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο

Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο:Ο Αλχημιστής

Από το ίδιο χέρι

Φοβόμαστε μήπως χάσουμε αυτά που έχουμε, είτε τη ζωή μας είτε τα υπάρχοντά μας και την περιουσία μας. Όμως αυτός ο φόβος εξανεμίζεται όταν καταλάβουμε ότι η ιστορία της ζωής του καθενός μας κι η ιστορία του κόσμου έχουν γραφτεί από το ίδιο χέρι.

Εμείς οι καρδιές πεθαίνουμε από το φόβο μόνο και μόνο που σκεφτόμαστε αγάπες που έφυγαν για πάντα, στιγμές που θα μπορούσαν να είναι καλές και δεν ήταν, θησαυρούς που θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφθεί κ' όμως έμειναν για πάντα θαμμένοι στην άμμο. Γιατί όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει στο τέλος υποφέρουμε πολύ.»

Αν νιώσετε το παραμικρό σημάδι αδιαφορίας, οτι χάνετε τη σοβορότητα, την επιθυμία, τον ενθουσιασμό και την όρεξή σας, θεωρήστε το προειδοποιητικό σημάδι. Η ψυχή μας υποφέρει όταν ζούμε επιφανειακά. Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο: «Ο νικητής είναι μόνος» «Η απιστία δεν οφείλεται σε πλεόνασμα ορμονών ή σε ματαιοδοξία, αλλά είναι γενετικά προδιαγεγραμμένη σε όλα σχεδόν  τα ζώα. Το μοναδικό είδος  στη φύση  που δε διαπράττει μοιχεία είναι ένα παράσιτο , το diplosoon paradoxum. Οι δύο σύντροφοι συναντιούνται   όταν είναι ακόμα νέοι και τα σώματά τους συγχωνεύονται και γίνονται ένας οργανισμός . Όλα τα υπόλοιπα ζώα ενδέχεται να διαπράξουν μοιχεία.» «Αν πιστέψεις στη νίκη , θα πιστέψει και η νίκη σε σένα . Ρίσκαρε τα πάντα στο όνομα της ευκαιρίας και απομακρύνσου από ότι σου προσφέρει έναν κόσμο άνεσης. Ταλέντο έχουν οι πάντες . Χρειάζεται όμως θάρρος για να το χρησιμοποιήσεις.» «Όλοι έχουν ένα σκοπό σε αυτήν τη ζωή, που λέγεται Αγάπη. Όμως η Αγάπη  δεν πρέπει να επικεντρώνεται σε ένα μόνο άνθρωπο , είναι σκορπισμένη σε όλο τον κόσμο, περιμένοντας να την ανακαλύψουν. «Ποτέ μα ποτέ δε θα φέρεσαι λες και εξαρτιέσαι από το επάγγελμά σου για να ζήσεις , ακόμα και αν είναι έτσι.» «Μερικές φορές ο δρόμος εμφανίζεται μόνο όταν ξεκινάς να περπατάς.» «Όλοι οι άνθρωποι  είναι διαφορετικοί και πρέπει να ασκούν αυτό τους το δικαίωμα και να επιμένουν μέχρι τέλους. «Όταν είναι κανείς ερωτευμένος πάντα πιστεύει ότι βλέπει τον έρωτα της ζωής του στο δρόμο, στα πάρτι, στα θέατρα.» Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο:Το Πέμπτο βουνό Οι άξιοι είναι πάντα πεισματάρηδες  «Αυτή η ιστορία είχε μεταδοθεί από γενιά σε γενιά, ώστε κανείς, ποτέ, να μην την ξεχάσει. Ήταν φορές που ήταν αναγκαίο να δίνεις μάχη με το Θεό. Κάθε ανθρώπινο ον, κάποια στιγμή, θα αντιμετώπιζε μια τραγωδία, τουλάχιστον μια φορά. Μπορεί να ήταν η καταστροφή μιας πόλης, ο θάνατος ενός παιδιού, μια κατηγορία χωρίς στοιχεία, μια αρρώστια που θα είχε σαν συνέπεια την αναπηρία για πάντα. Εκείνη τη στιγμή, ο Θεός προκαλούσε τον άνθρωπο να Τον αντιμετωπίσει, ώστε να απαντήσει στην ερώτησή Του: «Γιατί φορτώνεις με τόσα βάσανα μια ζωή τόσο σύντομη; Ποιος ο λόγος του αγώνα σου;» Τότε ο άνθρωπος που δεν ήξερε να απαντήσει σ' αυτή την ερώτηση μπερδευόταν, ενώ κάποιος άλλος, που έψαχνε να βρει το λόγο της ύπαρξής του, νόμιζε πως ο Θεός ήταν άδικος και αμφέβαλλε για την ίδια του τη μοίρα. Ήταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που μια άλλη φλόγα έπεφτε από τους ουρανούς, όχι εκείνη που σκοτώνει, αλλά εκείνη που ρίχνει τα παλιά τείχη και δίνει την ευκαιρία στον καθένα να γνωρίσει τις αληθινές του δυνατότητες. Οι δειλοί ποτέ δεν μπορούν να νιώσουν στην ψυχή τους τη δύναμη αυτής της φλόγας΄ το μόνο που επιθυμούν είναι να τελειώσουν όλα γρήγορα και να ξαναγίνουν έτσι όπως ήταν πριν, όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν με τη ζωή τους όπως είχαν συνηθίσει. Οι άξιοι, όμως, καίνε καθετί παλιό - ακόμα κι αν κάτι τέτοιο πονά υπερβολικά -, τα εγκαταλείπουν όλα, ακόμα και το Θεό, και ξαναρχίζουν από την αρχή. Οι άξιοι είναι πάντα πεισματάρηδες. Από τον ουρανό ο Θεός χαμογελούσε, γιατί ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε να μάθει τελικά ο καθένας από τους ανθρώπους: ότι πρέπει να πάρει, δηλαδή, στα χέρια του την ίδια του τη ζωή. Εξάλλου, αυτό το δώρο είχε δώσει σε όλους τους ανθρώπους, την ικανότητα να επιλέγουν και να αποφασίζουν για τις πράξεις τους. Μόνο εκείνοι, άντρες και γυναίκες, που είχαν την ιερή φλόγα στην ψυχή είχαν το κουράγιο να τον αντιμετωπίσουν και μόνο εκείνοι γνώριζαν το δρόμο της επιστροφής στην αγκαλιά του και καταλάβαιναν στο τέλος πως η όποια τραγωδία δεν ήταν τιμωρία αλλά μια μάχη».  «Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ» Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο Όλα και τίποτα  [...] «Κατάλαβε ότι δύο πράγματα υπάρχουν που εμποδίζουν έναν άνθρωπο να πραγματοποιήσει τα όνειρά του: να πιστεύει ότι είναι απραγματοποίητα ή, από ένα ξαφνικό γύρισμα της τύχης, να τα βλέπει να μετατρέπονται σε κάτι πιθανό τη στιγμή που δεν το περιμένει. Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, του βγαίνει ο φόβος ενός δρόμου που δεν ξέρει πού καταλήγει, μιας ζωής με άγνωστες προκλήσεις, της πιθανότητας όλα όσα έχουμε συνηθίσει, να χαθούν για πάντα. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και ταυτόχρονα επιθυμούν να παραμείνουν όλα όπως έχουν».  «Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ» «Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός» Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο Να μην πιστεύεις τις υποσχέσεις ...  «Κατ' αρχάς, να μην πιστεύεις τις υποσχέσεις, ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιες: πλούτη, αιώνια σωτηρία, έρωτας δίχως τέλος. Μερικοί άνθρωποι είναι ικανοί να υποσχεθούν τα πάντα, άλλοι πιστεύουν οτιδήποτε τους εγγυάται καλύτερες μέρες΄ αυτή είναι μάλλον η δική σου περίπτωση. Όσοι υπόσχονται και δεν εκπληρώνουν τις υποσχέσεις τους καταπέφτουν σωματικά και ψυχικά΄ το ίδιο παθαίνουν κι όσοι στηρίζονται στις υποσχέσεις που τους δίνουν». Χωρίς αγάπη, αυτός δεν είναι τίποτα «Για τον Πολεμιστή του Φωτός δεν υπάρχει ακατόρθωτη αγάπη. Αυτός δεν αφήνει τη σιωπή, την αδιαφορία ή την άρνηση να τον τρομάξουν. Ξέρει πως πίσω από την παγωμένη μάσκα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι υπάρχει μια καρδιά από φωτιά. Γι' αυτό ο πολεμιστής ριψοκινδυνεύει περισσότερο από τους άλλους. Αναζητά αδιάκοπα την αγάπη κάποιου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ακούει συχνά τη λέξη «όχι», να επιστρέφει στο σπίτι ηττημένος, να νιώθει πως έχουν απορρίψει το κορμί και την ψυχή του. Ένας πολεμιστής δεν επιτρέπει στον εαυτό του να τρομάξει όταν ακολουθεί αυτό που έχει ανάγκη. Χωρίς αγάπη, αυτός δεν είναι τίποτα.»  «Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός» «Ο Πολεμιστής του Φωτός δίνει πριν του ζητηθεί. Βλέποντας αυτό, κάποιοι σύντροφοι σχολιάζουν: «Όποιος έχει ανάγκη ζητάει». Ο πολεμιστής, όμως, γνωρίζει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που δεν καταφέρνει - δεν καταφέρνει, απλώς - να ζητήσει βοήθεια. Δίπλα του υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι με τόσο εύθραυστη καρδιά, που ρίχνονται σε νοσηρές αγάπες΄ είναι πεινασμένοι για τρυφερότητα και ντρέπονται να το δείξουν. Ο πολεμιστής τούς συγκεντρώνει γύρω από τη φωτιά, αφηγείται ιστορίες, μοιράζει το φαγητό του, μεθάει παρέα τους. Την επομένη, όλοι νιώθουν καλύτερα. Εκείνοι που κοιτάζουν τη δυστυχία με αδιαφορία είναι οι πιο δυστυχείς. «Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός» Η ψυχή σου είναι ακόμα ζωντανή Λέει ο Δάσκαλος στον πολεμιστή, όταν τον βλέπει στενοχωρημένο: «Δεν είσαι αυτό που δείχνεις τις στιγμές της θλίψης. Είσαι πολύ περισσότερα. Ενώ πάρα πολλοί έφυγαν για λόγους που δε θα καταλάβουμε ποτέ, εσύ βρίσκεσαι ακόμα εδώ. Γιατί άραγε ο Θεός να πήρε ανθρώπους τόσο απίστευτους και άφησε εσένα; Αυτή τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι παραιτήθηκαν κιόλας. Δεν ενοχλούνται, δεν κλαίνε, δεν κάνουν πια τίποτα. Περιορίζονται να περιμένουν το χρόνο να περάσει. Έχασαν την ικανότητά τους να αντιδρούν. Εσύ, όμως, είσαι θλιμμένος. Κι αυτό αποδεικνύει πως η ψυχή σου είναι ακόμα ζωντανή».