Κική Δημουλά- Τίποτα δε θ’ αντιληφθείς -– ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ

Art -Terje Adler Mørk

Κικὴ Δημουλᾶ - Χλόη Θερμοκηπίου

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ Θ᾿ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΣ

Τίποτα δὲ θ᾿ ἀντιληφθεῖς
θὰ διαβάσεις μόνο τὸ πρωὶ
κάτι συνθηματικὰ χείλη γραμμένα
στὸ διπλανὸ ποτήρι σου
μὲ ὁλονύκτιο νερό.

Σκέφτομαι ἀπόψε νὰ στείλω τὴ μελαγχολία μου
νὰ κοιμηθεῖ μαζί σου
νὰ μείνω λίγο μόνη.

Στὴν τσάντα της θὰ βάλω
κάτω ἀπ᾿ τὰ βραδινά της φάρμακα
δῆθεν κατὰ λάθος μιὰ φωτογραφία της
πῶς ἤτανε μικρὴ
μὴ καὶ τὴ νανουρίσεις
καὶ κάτω ἀπ᾿ τὸ νανούρισμα θὰ κρύψω
μιὰ δεύτερη ἀλλαξιά
μὴ καὶ ἀλλάξουνε τὰ πράγματα
καὶ τὴν κρατήσεις κι αὔριο βράδυ.

Βέβαια, πῶς ἀγαπᾶς νυχτιάτικα τὸν ἄλλον
χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσεις. Ἄκου
προστακτικὴ φωνὴ ἦταν ὁ ἔρωτας
πρὶν ἀνακαλυφθεῖ ἡ ἱκεσία.
Ἐξάλλου ἐσὺ τίποτα δὲ θ᾿ ἀντιληφθεῖς.

Θὰ ξάπλωνε ὄχι δίπλα σου ἀκριβῶς
τὸ ἀκριβῶς εἶναι ἄξενο.
Σὲ παραπλήσια ἄνετη προθυμία
θ᾿ ἀποκοιμιόταν γέρνοντας
πλάι καὶ κολλητὰ
στὸ μὴ ἀντιληπτόν
- θεῖο πλάσμα. Ἀγάπα με τοῦ λὲς καὶ σ᾿ ἀγαπάει.

Art by -Ricardo Fernàndez Ortega

 (ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ – ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ
από τη συλλογή ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ)
ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ
Θα ’ρθω κι εγώ μαζί σας όπου πάτε
λέει το ανεκπλήρωτο στα όνειρα καθώς
τα προλαβαίνει να ρίχνουν όπως όπως
μες σον παμπάλαιο φθαρμένο ερχομό τους
δυο τρεις καινούργιες αλλαξιές προϊστορία.

Art by -Lauri Blank

ΑΥΡΑ (αεράκι):Αν δεις να σε δροσίζει
στιγμή ευειδής συντομοτάτη πλην όμως
λίαν άστατο θα σε περιπλέξει
εις τα δίκτυα της φυγής της περιπόθητα.

ΘΕΡΕΤΡΟΝ:Αν βλέπεις κλαίγοντα τον ύπνο σου
θα λάβεις αγγελίας ευχαρίστους
από το κοντινό απαρηγόρητο της μέρας.
δυο τρεις καινούργιες αλλαξιές προϊστορία.

ΥΑΚΙΝΘΟΙ:Σε ξένο κήπο νύχτα πώς εισχώρησες

εάν ονειρευτείς κι είχες μισοανθίσει το πρωί

σημαίνει πως εγείρει απαιτήσεις η αφοσίωσή σου

σε βάσανα – τα πότιζε εκείνη όταν στέρευαν

οι αφορμές και τα νερά τους.

ΠΤΩΣΙΣ: Αν ιδείς απ’ τα χέρια καθρέπτου συγγενούς σου

να πίπτει το είδωλόν σου μεγάλη γρουσουζιά

ταχύς ρυθμός θα σε βρει κι αλίμονες συγκρίσεις.

Μη λυπηθείς, διορθώνεται, θα πάμε να διαλέξεις

άλλο καινούργιο σθένος, όποιο σου αρέσει

όποιο σου μοιάζει πιο πολύ

υπάρχουν τόσοι δότες αντικατοπτρισμοί

ΤΗΛΕΓΡΑΦΕΙΟΝ: Αν βλέπεις πως στολίζεσαι σκυμμένη

πάνω σε αρυτίδωτη λιμνούλα ρολογιού

ότι φορά εκείνη τη ψηλοτάκουνη αγκαλιά σου

μεγάλως θα ταπεινωθεί το όνειρό σου-

σου στέλνει η λήθη προξενιό με το ξεχνιέσαι.

Μη λυπηθείς, διορθώνεται, θα πάμε να διαλέξεις

άλλο καινούργιο σθένος, όποιο σου αρέσει

όποιο σου μοιάζει πιο πολύ

υπάρχουν τόσοι δότες εφησυχασμοί.

Βλέπεις είναι δειλό το κάθε τέλος.

Κανένα δεν τολμά να έρθει με άδεια χέρια.

Κάθε φορά φέρνει μαζί του δώρο μιαν αρχή

καινούργια όποια της έλαχε να είναι πιο κοντά του

Δωροδοκίες.

Για να κάνει τα στραβά μάτια

το κάπως έτσι φεύγει η ζωή.

ΑΙΜΑ: αν ονειρεύεσαι, δικής σου ή παλιάς

πληγής ονείρου, γρήγορα θα επανασυνδεθείς

με αξιωματούχο εν ενεργεία χωρισμό – σε περιμένω

ΧΡΟΝΟΣ: Άμβωνα κρημνισθέντα πλησίον σου αν ιδείς

αχ, άφησε μες στη μέση τα μπάζα η υπομονή σου.

ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ: (σωματικαί ανάγκαι και άλλαι) βλέπε

να επιστρέψεις. Εάν αναστενάζει το όνειρό σου

αχαριστίας θα λάβεις εκ μέρους της ελπίδας –

την έχεις μεγαλώσει εκ των στερήσεων σου

ΦΙΛΩ: Λόγια πικρά με το επακόλουθο

πρόκειται ν’ ανταλλάξεις. Κατά τα άλλα βλέπε

τη λέξη ΑΣΠΑΣΜΟΣ βλέπε και τελευταίος.

ΕΚΧΥΜΩΤΗΣ:  Εάν ακούς κατ’ όναρ επίμονα χτυπήματα

στην πόρτα σήκω ν’ ανοίξεις γρήγορα.

Κανενός λάθους η κρούση

δεν είναι όπως φοβάσαι όλη λάθος.

Μπορεί να είναι πάλι ο πόθος

άφραγκος που χτυπά

όμως μπορεί να ήρθε η αμοιβή του.

Όπως μας διαβεβαίωσαν τα όνειρα

η τωρινή ζωή μας είναι πρόσκαιρη

ανέχεια της δικής τους

ταμειακή δυσχέρεια που θα ξεπεραστεί.

Και επαλήθευσιν των λόγων τους

εάν ονειρευτείς

μακροζωία και αυτάρκεια θα δρέψουν

όλα τα όνειρά σου.

Dylan Lisle, 1978 ~ Figurative painter

Διάβολε μου διέφυγε τελείως ν’ αφυπνίσω

πώς ερμηνεύεται ο έρωτας

 (ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ – ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ από τη συλλογή ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ) 

Μάσκα δεν έχω να γυρνώ....

Η λέξη μάσκα σε μας είναι δάνειο απο τα Ιταλικά.
Η Ιταλική λέξη  maschera σημαίνει το “προσωπείο”.  Το maschera παράγεται από το masca, το οποίο ακόμα και σήμερα στη διάλεκτο του Piemonte προσδιορίζει τη μάγισσα.
Κατα τους Deviz, Dozy, Mahn  το υστερολατινικό masca παράγεται από το αραβικό maskara (: γελωτοποιός).
Περισότερες πληροφορίες για την ιστορία της μάσκας/εδώ 
Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή Οι Τελευταίοι (απόσπασμα)
  μιλάει ο Στέφανος:
 Αλήθεια, αν μπει κανείς, ξαφνικά, στο δωμάτιο θα μας
περάσει για θεατρίνους- η Κλυταιμνήστρα, ο Πυλάδης..
Εξάλλου μια σειρά από μάσκες κρέμονται στον τοίχο,
μάσκες που τις χρησιμοποιήσαμε
άλλοτε για ν' αρέσουμε ή να ωφεληθούμε
κι άλλοτε μονάχα από συνήθεια ή σαν την αυτόματη κίνηση
που κάνει κανείς
για να σωθείς από΄ να κίνδυνο-η μάσκα του ανδρείου,
του κυνικού, του αλαζόνα ή του σεμνού…
Όμως οι μάσκες κάποτε θα τελειώσουν, σαν τα τραγούδια
και τις γιορτές,
και τότε θα φανεί αυτό το ανύπαρχτο πρόσωπο που υπήρ-
ξαμε…

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ - ΜΑΣΚΕΣ
Για να ‘μαι ευχάριστος σε όλους,
-κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που μου αρέσουνε το πρόσωπο μου
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ’ αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ!
Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει,
δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη:
θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη ….

Νικηφόρος Βυζαντινός-Μάσκες

Αχ, αυτες οι μασκες που κρυβουν, των ανθρωπων τις ψυχες
παντοτε ειναι ευθυμες και παντα γελαστες
τι κρυβουν απο πισω τους ποτε δεν θα το δεις
εκτος κι αν εχεις ορεξη να ψαξεις να το βρεις

Oσο πιο πλουσια και φανταχτερη
τοσο και πιοτερο θλιμμενη
ειναι η δυστυχη ψυχη,
που πισω της ειναι κρυμμενη.

ΑΚΟΥ !!!

Θελω για λιγο να σκεφτεις την μασκα πριν φορεσεις
καθε πρωι που θα ξυπνας, μεσα σε ψευτικες ανεσεις
τι ομορφος που θα δειχνες χωρις αυτο το πραμα
αν το πετουσες καποτε θα ηταν ενα θαμα.

Να μαθεις να σαι αληθινος στο διαβα της ζωης σου
κι ας ειναι οι αλλοι ψευτικοι και αδικοι μαζι σου
και αν θα σε πικρανουνε εσυ μην τους πειραξεις
και οταν εκεινοι σε χτυπουν Εσυ αγαπα τους....με πραξεις

Σκεψου λοιπον τα λογια μου, ακου με και θυμισου
ισως, για πρωτη σου φορα στην τοση δα ζωη σου τη μασκα που χεις βγαλτηνε
για παντα απ΄τη ψυχη σου

Χαλίλ Γκιμπράν – “Ο Τρελός”

Με ρωτάς πως γίνηκα τρελός.
Να το πως: Μιά μέρα, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί,
ξύπνησα από βαθύ έναν ύπνο κι ανακάλυψα πως όλες μου οι μάσκες είχαν κλεφτεί -
κι οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και που είχα φθείρει μες σ' εφτά ζωές
- τότες έτρεξ' αμασκοφόρετος μεσ' από τους ανθρωπόβρυθους δρόμους κραυγάζοντας: «Κλέφτες, κλέφτες τρισκατάρατοι κλέφτες».
Άντρες, γυναίκες, με περιγέλασαν και κάποιοι τρέξανε στα σπίτια τους, σκιαγμένοι από μένα.
Κι όταν εφτασα στην αγορά, ένας νιός σκαρφαλωμένος σε μια στέγη φώναξε:
«Είναι τρελός».
Σήκωσα τα μάτια να τον αντικρίσω· ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο για πρώτη φορά.
Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο
κι η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον Ήλιο, και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα.
Και σάμπως μέσα σ' έκσταση φώναξα: ..
"Ευλογημένοι , ευλογημένοι, οι κλέφτες που 'κλεψαv τις μάσκες μου».
Έτσι γίνηκα τρελός.
Καί βρήκα και τα δυό τους: λεφτεριά και σιγουριά, μέσα στην τρέλα μου'
τη λεφτεριά της μοναξιάς, τη σιγουριά της ακαταληψίας,
γιατί όποιοι μας καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.
Μα, ας μην είμαι και τόσο υπερφίαλος για τη σιγουριά μου.
Ακόμα κι ένας κλέφτης, φυλακωμένος, είναι ασφαλισμένος από έναν άλλο κλέφτη.
...........
O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματά του
Μετάφραση :Στάυρος Μελισσηνός

Φωτογραφία, ΑSSAF FRANK

"The Masks of Love" by Alden Nowlan.
I come in from a walk
With you
And they ask me
If it is raining.

I didn’t notice
But I’ll have to give them
The right answer
Or they’ll think I’m crazy.  

Οι μάσκες της Αγάπης -
Alden Nowlan

 Επιστρέφω από ένα περίπατο
Μαζί σου
Και με ρωτούν
Αν βρέχει.
Ούτε που πρόσεξα
Αλλά θα πρέπει να τους δώσω
Τη σωστή απάντηση
Αλλιώς θα με περάσουνε τρελλό.

Πίνακας, Elena Gualtierotti 

Φερνάντο Πεσσόα, [Έβγαλα τη μάσκα]
“Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα.
Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό…
Αυτό είναι το πλεονέκτημα
το να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις.
Είμαστε πάντα παιδιά,
το παρελθόν που ήταν το παιδί αυτό.
Είναι καλύτερα έτσι/ έτσι χωρίς μάσκα.
Γυρίζω πίσω στην προσωπικότητά μου,όπως στης γραμμής το τέλος.”

-Φερνάντο Πεσσόα, [Μάσκες]:

“Πόσες μάσκες, και πόσες άλλες

πάνω στο πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε;

Άραγε, όταν γι αστείο η ψυχή τη μάσκα θελήσει να βγάλει

ξέρει  πως έτσι αφήνει το πρόσωπο γυμνό να φανεί;

Η μάσκα η πραγματική, δεν νιώθει τίποτα κάτω απ’ τη μάσκαΑλλά κοιτάζει μέσα απ’ αυτή με μάτια κρυμμένα.”

-Βαλερύ Λαρμπώ (1881-1957), “Η μάσκα”

“Γράφω φορώντας πάντα στο πρόσωπό μου μια μάσκα,

ναι, μια μακριά μάσκα, βενετσιάνικη, παλαιϊκή,

με στενό μέτωπο,

όμοια με λευκό μεταξωτό ρύγχος.

Κάθομαι στο τραπέζι και υψώνω το κεφάλι,

ατενίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη,

καταπρόσωπο, και μετά σε γωνία, παρατηρώ

την παιδική, κτηνώδικη κατατομή που αγαπώ.

Ω, αν ένας αναγνώστης, ο αδελφός μου, σ’ αυτόν

μιλώ μες απ’ τη χλωμή, γυαλιστερή μάσκα,

αν γινόταν να ‘ρθει και να φυτέψει ένα αργό,

βαρύ φιλί σ’ αυτό το στενό μέτωπο,

σ’ αυτό το πελιδνό μάγουλο,

για να προσδώσει στη μορφή μου όλο το βάρος

μιας άλλης μορφής, άδειας κι αυτής και μυρωμένης.”(Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης, εκδ. Καστανιώτης)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ,ΜΑΣΚΕΣ

Στον τελευταίο χορό μεταμφιεσμένων
καθένας θα ντυθεί το τολμηρότερο.
Εδώ τις έχω τις στολές
αναποφάσιστες:
Άγγλος αποικιοκράτης στην Ινδία
συγκλητικός του Κόμμοδου με πλήρη γούστα
λόρδος απρόσιτος σε ιπποδρομίες του Άσκοτ
κρουπιέρης μεγιστάνων στο Λας Βέγκας
ποιητής μιας ρίζας άδικης, ξεριζωμένης.
Αν όμως οι άποικοι ξεσηκωθούν;
Κι αν τα’ όργιο κλείσει μ’ εντολή σφαγής;
Τι πλήξη ο διαρκής θρίαμβος των αλόγων μου!
Πάντα θα παίζουνε και πάντα θα μοιράζω;
Και πώς να μου ριζώσει η ρίζα για καλά,
αν πρώτα δεν την κόψω από τη ρίζα;Α μπα. Μ’ ό,τι φοράω θα πάω.
Κανείς δεν αναγνώρισε ποτέ
έναν εκ γενετής συνταξιούχο.

Προσωπίδες,Ν. Λαπαθιώτης,
Περιοδικό Μπουκέτο, 16-05-1929.
Βάναμε τις παλιές προσωπίδες, και πάμε, τραγουδώντας,
στο χορό.
Ένας πιερότος σου μιλεί. Γελάς.
Γνέφεις κρυφά σε κάποιον αρλεκίνο. Σου ρίχνει ένα μά-
τσο μενεξέδες.
Ωστόσο παίζουν πάντα τα βιολιά.
Ένας ιππότης κάτι ψιθυρίζει.
Καθώς περνάμε δίπλα στον μπουφέ, πέφτει μπροστά σου
ένα λευκό ρόδο. Δε μάθαμε ποτέ ποιος το’ χει ρίξει…
Ωστόσο παίζουν πάντα τα βιολιά…
Κάνει ζέστη…πετώ τη μάσκα.
Συ, όμως, δεν τη βγάζεις-τη φορείς.
Και τότε, ξαφνικά, χωρίς να θέλω,-γεννιέται πάλι, μέσα
μου, μια σκέψη: Νομίζω τη φορούσες από πάντα-νομίζω
δεν την έβγαλες ποτέ!
Η μάσκα που μου κρύβει τη μορφή σου βρίσκεται πιο πο-
λύ μες στην ψυχή σου…

Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ’ ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα

Στίχοι:  

Θανάσης Παπακωνσταντίνου/

Μουσική:  

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Γιάννης Φιλιππίδης ''Κωδικός Ελευθερία''

Γιάννης Φιλιππίδης

Κωδικός Ελευθερία
Είναι το ένατο βιβλίο του συγγραφέα, Γιάννη Φιλιππίδη, στη σελίδα (9) με τον τίτλο  ''Αντί για πρόλογο'' μεταξύ άλλων αναφέρει : Σ' αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσουμε ν' ανοίξουμε το παράθυρο μιας κοινής λογικής: για την πατρίδα που αγαπήσαμε, τα όνειρα που επιμένοντας θέλουμε να κρατήσουμε στέρεα, μαζί να μοιραστούμε σκέψεις και ήθη, που θα μας βοθήσουν απο κοινού  ν' ανακτήσουμε δεδομένα απο τον κρυφό σκληρό μας δίσκο, δεδομένα αναγκάια για να περπατήσουμε παρέα σ' ένα παρόν κι ένα μέλλον όπως το θέλουμε ή το θέλαμε απο πάντα, σε μια πατρίδα που οραματιστήκαμε αλλιώς, ενόσω εκείνη εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τις σύντομες ζωές μας και να μας αρρωσταίνει.
Είνα η ελευθερία που μας έλειψε, χρόνια τώρα.
Κι αν συμμερίζεσαι τις λέξεις μου, γύρνα τις επόμενες σελίδες: το ταξίδι μας μόλις έχει αρχίσει.

Διαβάστε τις πρώτες 20 σελίδες του βιβλίου 
http://www.anemosekdotiki.gr/pdf/kodikos/index.html

Κείμενο απο το βιβλίο ''κωδικός ελευθερία'' σελ (161)

''Το αληθινό μας ''
Θέλω να βάλω ό,τι πιο αληθινό απομένει ακόμα μέσα μου σε μια μικρή κομψή βαλίτσα.
Κι ύστερα να το ταξιδέψω πουθενά. 'Η μήπως να προτιμήσω το παντού; Τι αλήθεια απ' τα δυο να διαλέξω, τη δράση ή την αφάνεια;

Θα προτιμούσα να ζω στην τελευταία, αλλά είναι άμεση ανάγκη να πάρω το αληθινό μου, να του χαρίσω ταξίδια, στιγμές κι αγκαλιές, τέτοια του αξίζουν.  Γιατί μαζί του διδάχτηκα τον τρόπο να ζω χωρίς την άλλη πλευρά.
Κάπως σαν διάφανος αισθάνομαι περισσότερη ασφάλεια, σύντομη είναι έτσι κι αλλιώς η ζωή, είναι κρίμα τέτοια ξοδέματα.

Θα πάρω το αληθινό μου, θα το ταξιδέψω σε διαφορετικές  γεωγραφικές συντεταγμένες, να το μοιραστώ με φίλες και φίλους δεκαετιών, θα το μοιραστώ πρώτ' απ' όλα μ' όσες και όσους με δένουν με τρόπο συγγενικό, η αγχιστεία σ' αυτό είναι τουλάχιστον δεδομένη.
Αυτοί θα πάρουν το δικό μου αληθινό, θα το ανακαλύψουν μέσα απο λέξεις, εικόνες, αισθήματα.
Κι ίσως τότε ξυπνήσει ολότελα μέσα τους το δικό τους αληθινό, που ίσως να μοιάζει απρόβλεπτα με το δικό μου.

Η αλήθεια για τον καθένα και την καθε-μιά μπορεί να φαντάζει διαφορετική. Το άφθαρτο πετράδι του αληθινού, που προφυλάσσουμε για χρόνια στις καρδιές μας, είναι ό,τι πιο επαρκές. Να μας ενώσει ξανά.
Βλέμμα το βλέμμα, λέξη τη λέξη, αγκαλιά με αγκαλιά, άνθρωπο τον άνθρωπο.

Ετσι μονάχα, περπατώντας και ζώντας ο ένας πλάι στον άλλον, θα φέρουμε γρηγορότερα την επόμενη εποχή. Τελευταία ημερομηνία για μια τέτοια συνάντηση είναι η χτεσινή, αλλά οι θεοί των ανθρώπων και το σύμπαν θα δείξουν έλεος, μας περιμένουν, τι θα' καναν χωρίς εμάς.
Και μη θαρρείς πως θα κουραστείς ν' ανασυνθέσεις το πιο λαμπερό σου αμάλγαμα, μέτρα τις σκέψεις σου, όσο κάνει ένα τσιγάρο να καεί. Δεν θα χρειαστεί παραπάνω....

'Ελα όμως, μην καθυστερείς μ' ενοχλητικά παράσιτα απο παραπανήσια λογική, είναι αυτά που σε καθηλώνουν στην αδράνεια.
Ο καινούργιος όμορφος κόσμος χρειάζεται και τη δική σου πινελιά...

Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr

Εργογραφία
Aπό την «Άνεμος εκδοτική» κυκλοφορούν τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006).
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008).
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011).
«Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011).
«Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011).
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014).
«Το ασανσέρ των οκτώμισι» (θεατρικό, 2015)
«Κωδικός ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015).


Πολυσυμμετοχικά
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
Ανακαλύψτε ηλεκτρονικά τον συγγραφέα:
http://www.anemosekdotiki.gr/
https://el-gr.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
http://yannis-filippidis.blogspot.gr/

https://el-gr.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki

H Τέχνη της Αγάπης-Έριχ Φρομ (Erich Fromm)

“Love is the only sane and satisfactory answer to the problem of human existence.”"Η αγάπη", γράφει ο Έριχ Φρομ, "είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης".
Ωστόσο, οι πιο πολλοί από μας είναι ανήμποροι ν' αναπτύξουν την ικανότητά τους για αγάπη σε βαθμό τέτοιο, που η αγάπη να είναι σύνθεση ωριμότητας, αυτογνωσίας και θάρρους.
Η τέχνη της αγάπης, όπως κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί εξάσκηση και συγκέντρωση. Περισσότερο όμως από κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί διόραση και κατανόηση.
Σ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, ο δρ. Φρομ ερευνά την αγάπη απ' όλες τις πλευρές. Όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που περιβάλλεται από τόσες πλάνες, αλλά και την αγάπη των γονιών για τα παιδιά, την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για το Θεό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Απόσπασμα
Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αυτό το μικρό βιβλίο βασίζεται στην πρώτη αντίληψη, ενώ αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη.

[...]

Αυτή η αντίληψη – ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς – εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή.
Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή.

Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.

Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.

 “Immature love says: 'I love you because I need you.' Mature love says 'I need you because I love you.”
 Η αγάπη δεν είναι βασικά μια σχέση προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα «αντικείμενο» αγάπης. 

Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός. Ωστόσο, οι πιο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα.

Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το «αγαπημένο» πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους.
Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου». ― Erich Fromm

 http://www.politeianet.gr

ERICH FROMM: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΏ -https://pernoampariza.files.wordpress.com/2013/12/ceb5cf81ceb9cf87-cf86cf81cebfcebc-ceb7-cf84ceadcf87cebdceb7-cf84ceb7cf82-ceb1ceb3ceaccf80ceb7cf82.pdf