Ονειρο ήτανε..
Χθες το βράδυ στ' όνειρό μου/ήρθες και περπάτησες...
Ονειρεύτηκα ό,τι ήμουν στη μέση μιας θάλασσας σμαραγδένιας/ασημένια νύχτα με φεγγάρι/ή ενός ορίζοντα χαράς
Πως να στο εξηγήσω/ήταν ένα ακαθόριστο,θολό τοπίο/σαν την Αναμονή
Περπατούσαμε μαζί στην άκρη τ' ονείρου/ως κύματα μιας θάλασσας ταγμένης /στην παλίρροια του Ερωτα.
Ωσπου,το ανέφελο τοπίο συννέφιασε /απο την ένταση της παρουσίας σου/κι άρχισε να βρέχει /αναπάντεχα /κι απο παντού.
Με ανέβασες τότε στη χαίτη τ' Ανέμου καλπάζοντας στ' άπειρο.Μέχρι που τα σώματά μας «Εξαϋλώθηκαν»σκορπίζοντας στο στερέωμα/ίχνη φωτός
Ο Χώρος γέμισε ενέργεια /απ' της σιωπής την
Εκρηξη../Χάθηκα μαζί σου /σε άλλους
πλανήτες, μελλοντικούς .
Κι άρχισα να ξαναγεννιέμαι /εκ των έσω..
Ξύπνησα Αλαφροπατώντας σαν ίσκιος/για
να σ΄αφήσω ήσυχος /να φύγεις...Ονειρο ήτανε..(Μ-Λαμπράκη)
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει..
