Φθινοπώριασε
Η νύχτα απλώνει από νωρίς σεντόνια δίχτυα/είναι η ώρα που /βγαίνει στην επιφάνεια η επιθυμία .
Ολα παίρνουν το σχήμα σου/η απουσία καταλαμβάνει την ακίνητη ροή του χρόνου/ανοίγοντας την πόρτα της απόστασης /παραμερίζοντας την τέφρα των ημερών...
Γρήγορα που σκοτεινιάζει...
Φθινοπώριασε
Κι εσύ; Ακροβατείς στην κόψη του ελάχιστου /εισπνέεις τις ανάσες μου/εκπνέεις τις απόκρυφες στιγμές μου/δεν λες τίποτα/με κοιτάζεις βαθιά μέσα στα μάτια/κι αυτόβουλα παραδίνομαι στου Ερωτα σου το μαχαίρι/ το ηδονικό...
Φύγε , φύγε απο τα μάτια μου/γιατί /αν αρχίσουν τα δάκρυα /θα γίνουν Ωκεανός /και θα πνιγούμε ..
Φθινοπώριασε ..
Τις νύχτες πάντα του χεριού σου /με είχες..
Ισως, γιατί, όπως γράφει ο Νίκος Καρούζος: <<Ψηλά η νύχτα μοιάζει έρωτας…>>
Μαρία Λαμπράκη
