Μάτια μου μεσ΄ τα μάτια σου...

Κι ο’ που κατέχει και μιλεί με γνώση και με τρόπο

κάνει και κλαίσι και γελούν τα μάθια των ανθρώπω.(Ερωτόκριτος -Βιτσέντζος Κορνάρος)

Κι ο’ που κατέχει και μιλεί με γνώση και με τρόπο

κάνει και κλαίσι και γελούν τα μάθια των ανθρώπω.(Ερωτόκριτος -Βιτσέντζος Κορνάρος)

Λιγότερο από μια στιγμή μάτια να κοιταχτούνε μπορεί να φύγει μια ζωή να μη λησμονηθούνε.(Λουδοβίκος των. Ανωγείων) .

Αν κανείς είναι έτοιμος ν'αγαπήσει /ας αγαπήσει με την πρώτη ματιά(William Shakespeare)

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές 

μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια 

και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες... (Γιώργος Σεφέρης)

Αμοργός(απόσπασμα) -Νίκος Γκάτσος 
Tι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπό σου;
Tο ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ’ όνομά του
Tο ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του 

*   
 Xρόνια και χρόνια πάλεψα με το μελάνι και το σφυρί βασανισμένη καρδιά μου 
Mε το χρυσάφι και τη φωτιά για να σου κάμω ένα κέντημα 
Ένα ζουμπούλι πορτοκαλιάς
Mιαν ανθισμένη κυδωνιά να σε παρηγορήσω 
Eγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας 
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι.
Mαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.

Ορκίστηκα στα μάτια σου

που τα ‘χα σαν βαγγέλιο

τη μαχαιριά που μου ‘δωκες

να σου την κάμω γέλιο(Νίκος Γκάτσος)

Το δηλητήριο-Σὰρλ Μπωντλαίρ

Τὸ κρασὶ ντύνει καὶ τὴ πιὸ ἄθλια τρώγλη

μὲ λαμπρὴ πολυτέλεια,

τὴ μεταμορφώνει σὲ χρυσὸ παλάτι

μὲ τὶς χρυσές, τὶς πορφυρὲς λάμψεις του

ποὺ μοιάζουν ἥλιο ποὺ δύει στὴν ὁμίχλη.

Τὸ ὄπιο μεταμορφώνει τὸ ἀπέραντο

μεγαλώνει τὸ ἀέναο 

μακραίνει τὸν καιρό,

ἐπιμηκύνει τὸν καιρό, 

βαθαίνει τὴ λαγνεία

καὶ τὶς σκοτεινές,

τὶς ἐρεβώδεις ἡδονὲς

ὁδηγεῖ τὴ ψυχὴ πέρα ἀπ᾿ τὰ σύνορα.

Ὅμως ὅλα τοῦτα εἶναι χλωμὰ

μπροστὰ στὸ δηλητήριο ποὺ κυλᾶ

ἀπὸ τὰ μάτια σου -τὰ πράσινά σου μάτια λίμνες

καὶ μέσα τους ριγεῖ ἡ ψυχή μου καὶ ταράζεται

οἱ σκέψεις μου ὀρυμαγδὸς κι ὑψώνονται 

πάνω ἀπὸ τὶς πικρὲς ἀβύσσους.

 Ὁ πράσινος κῆπος(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν
οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.
Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα
ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.
Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου,
μὴ μὲ ρωτήσετε.

Παραθέματα ερωτικού ,ποιητικού λόγου-Τάσος Λειβαδίτης 

- «Εν’ ανθισμένο κλωνάρι μυγδαλιάς ο γερτός λαιμός σου».

- «Τα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα, στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη…».

- «Τα μάτια σου ...α, τι να πω, αγάπη μου, για τα μάτια σου,όταν τα μάτια σου είναι όμορφα σαν όλα μαζί του κόσμου τα τραγούδια,όταν είναι μεγάλα τα μάτια σου σαν την πιο μεγάλη ελπίδα…».

«Όχι λοιπόν, δε θα σε πάρει από τα χέρια μου ο άνεμος

μήτε η νύχτα...κανείς δε θα σε πάρει. Ακούς; Ακούς;».

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι’ αυτό, για να σε συναντήσω
Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι’ αυτό, για να σε συναντήσω(Τάσος Λειβαδίτης)

- «Κοιτούσε ο ένας τον άλλον και γελούσαμε…

Πόσο ήταν όμορφο να ζει κανείς».