Τα πουλιά της θλίψης

Φυλλοροούν οι σκέψεις/ πάνω στο κλαδί της μνήμης.

Εκεί, έρχονται και κουρνιάζουν οι ψυχές/ σαν τα πουλιά /πάνω στο σύρμα ..

Ξαποσταίνουν για λίγο/κι έπειτα/ χτυπώντας τα φτερά τους στον αέρα/επιστρέφουν στον ουρανό της θλίψης τους/λίγο /πριν /ο Ηλιος ανατείλει  και το φως/προδώσει το δάκρυ τους/στα μάτια.(Μ-Λαμπράκη)

Είναι πουλιά που οντε πετούν/πηγαίνουνε ομάδι.
.

Κι άλλα πουλιά που μοναχά/τα βρίσκει το σκοτάδι.

Οντε θα δεις άσπρα πουλια /να χαμηλοπετούνε

Θα' ναι γιατί ενός σεβντά/λαβωμαθιές κρατούνε(Μαρία-Λαμπράκη)

Θανάσης Φωτιάδης, Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Φέτος, παράδοξα, στη μέση του καλοκαιριού
τα παιδιά της πολιτείας
αλλάξαν λόγια στα κάλαντά τους:
Λένε για κλέφτες άρχοντες,
για προδότες αρχηγούς,
για μαύρα λουλούδια,
για σκοτεινούς καιρούς.

«Μας κλέψαν την ελπίδα,
μας κλέψαν τη χαρά!»

Υψώσατε τάχιστα το μνημείο της καταισχύνης,
αν σας ενδιαφέρουν αυτά τα παιδιά.

Από τη συλλογή Ληξίαρχος (1966) του Θανάση Φωτιάδη

Το ''άλεκτο''

Mε τ' ακροδάχτυλα των λέξεων /ψηλαφίζω τη σιωπή..
Με κινήσεις ασκητικές αναζητώ τα λόγια /που στόλισαν το αμετάκλητο πριν χαθείς/όπως στη θάλασσα ο ναυαγός..
Τ' ανακαλώ όλα με ευλάβεια στην επιφάνεια/μεγενθύνω την εικόνα σου /στο χώρο της ορατής σύλληψης των πραγμάτων/και γίνομαι μαζί σου /ένα και αυτόφωτο..
Εκεί, που το ''άλεκτο'' βγάζει στο Φως...
Γιατί, όπως αναφέρει ο Eugenio Ionessco
''Οταν όλα θα έχουν ειπωθεί/θα ανήκουμε σε άλλους καιρούς''-Μ-Λαμπράκη)

Μαυροφορεί η Αντιγόνη

Ελένη Παπαδάκη(ηθοποιός)1940 Αντιγόνη, στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

 Μαυροφορεί η Αντιγόνη σ’ όλη τη χώρα που ο λαός της πενθηφορεί GUNTER GRASS

Η Ντροπή της Ευρώπης                                        

GUNTER GRASS

http://en.wikipedia.org/wiki/G%C3%BCnter_Grass

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δεν συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ' τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχεια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δεν δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες
υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ' όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ' είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ' τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες, κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει. 

GUNTER GRASS-Ποίημα που δημοσιεύτηκε 25/5 -Στην εφημερίδα (Süddeutsche Zeitung) του Μονάχου.

Πηγή :http://www.poema.gr/