Χαρακιές -Ονείρων

    Στο φως σε ψάχνω/κουράστηκα να ψηλαφώ την απουσία σου/στα σκοτάδια..
    Κι ας ξέρω πως /θα με βρει με χαρακιές ονείρων η μέρα..
    Απο τις χαρακιές του δίσκου/βγάζει η βελόνα τη μουσική.(Μαρία Λαμπράκη) 

Άει σκοτεινό φως του έρωτα

Αν με αναζητήσεις απόψε/στους δρόμους θα με βρεις.
Να στήνω μνημείο/στους αυτόχειρες 'Ερωτες-(Μ-Λ-)

.... Σωπάστε ... και ... ακούστε ....

Αν η φαντασία είναι  δημιουργικότερη από τη γνώση

Η πείρα ισχυρότερη από την ορμή

Και η επιθυμία πιο συναρπαστική  από την απόλαυση

Τότε γιατί η μνήμη πάντα  υποκύπτει στον περασμό της  νοσταλγίας;(Γιάννης Τόλιας)

Είναι ποιήματα

πού σε πιάνουν από το χέρι

και σε οδηγούν

σε μια σκοτεινή γωνία.

Πάνω στον ώμο τους

γέρνεις και κλαις( Γιάννης Τόλιας)

Μαρία Πολυδούρη 

Οι ψίθυροι αρχίζουν και δυναμώνουν. Δεν πάει άλλο.

Η αγάπη πρέπει να ξαναγίνει Αγάπη.

Ο φίλος πρέπει να ξαναγίνει Φίλος.

Το φιλί την ίδια γλύκα να 'χει.

Και το όνειρο. Αχ, το Όνειρο!!!

Να στέκει πάντα ψηλά στον αφρό της απέραντης θάλασσας.

Να συντροφεύει το κρασί και το τραγούδι μας.

Να θρέφει την θύμηση και την πεθυμία μας. .... Σωπάστε ... και ... ακούστε ....

Δεν είναι η σιωπή φωνή...

Ηρθε η ώρα να μιλήσεις..

Να ελευθερωθούν οι λέξεις απο τη φυλακή των λόγων.

Χρόνια τώρα  τις κρατήσαμε φυλακισμένες στα υγρά και ανήλιαγα υπόγεια της σιωπής.

Καμιά φορά, τις ρίχναμε μέσα στα ποιήματα για ''ιλουστρασιόν'' προς χάριν εντυπώσεων και εντυπωσιασμών.

Ηρθε η ώρα να μιλήσεις

Μη σε ξεγελούν οι σειρήνες

Μη σε ξεγελούν τα μάτια.

Εδώ, κοιμάται η Πομπηία  και φτάνει μια μικρή

 σπίθα ν' ανάψει πάλι η φωτιά.  

 αλήθεια τους  και να βγουν στην επιφάνεια οι

''χαμένες Ατλαντίδες''

Μη φοβάστε τη ''λάβα'των λέξεων...

Τη στάχτη να σκιάζεστε που σας ''τυφλώνει'' τα 

μάτια..Μαρία Λαμπράκη