Ζωή με το δελτίο
Ζωή με το δελτίο
με τις πέντε αισθήσεις της
σε αναστολή
Εμείς, ταπεινοί ακόλουθοι
της έκτης μας αίσθησης
μαριονέτες σε περιορισμένης διαδρομής καρναβάλι
Οι στολές πάλιωσαν πάνω μας
κι οι μάσκες κληρονομιά προγονική με λάθος χρήση
Η φθορά της αντοχής στα σχοινιά
τα δικά μας
και του πλοίου
που καρτερεί να μας ταξιδέψει
Ο καιρός πολύς
Ο στόχος μικρός
Τ’ όνειρο, πάντα μεγάλο!
Προοπτική
Εκ γενετής η αμφιβολία
για το βάθος των πραγμάτων
Το ουσιώδες και το εφικτό στο διηνεκές
στοίχιση ιδεατή
άνευ σημασίας
Παρέλαση, που άλλοι λοιδορούν
άλλοι χειροκροτούν
Κι όπως αναζητώ της αλήθειας την κρύπτη
Ίσως να φταίει η άγνοια του βλέμματος
Η μια συνήθεια αποτρεπτικής όρασης, ή
η μη αξιοποίηση του φωτός
Τόση η ανάγκη για μια προοπτική
μια διέξοδο μέλλοντος
έστω και σε μια ψευδεπίγραφη απεικόνιση
της στιγμής
Ένδοξοι δρόμοι
Οι ένδοξοι δρόμοι
κλειστοί και σιωπηλοί
προσποιούνται πως
αναμένουν την αναδόμηση τους
Οι αρχιτέκτονες όμως αποδήμησαν
οι μηχανικοί μηχανεύονται τη δική τους σωτηρία
και μόνο κάτι αδέσποτα παιδιά
εξασκούν τη ρητορική τους δεινότητα πάνω τους
Οι ένδοξοι δρόμοι ανακατασκευάζονται
με μεροκάματα αλλοδαπών
ή επίβουλες ονειρώξεις
θερινών περιπατητών
κι έχουν πλέον ακριβά διόδια
Πώς να προσελκύσουν τους
παλιούς μας φίλους;
Οι δρόμοι μας οι ένδοξοι
ακούς;
Στέκουν μόνοι κι έρημοι
αναμένοντας την αλλαγή των καιρών
και των σημείων
ή απλώς το δικό μας θαύμα..
Σ αγαπώ όπως το κρίταμο το αλάτι
Πάνω στον βράχο
όπως ριζώνει κάθε λιόγερμα
τα κύματα το θρέφουν
Και διόλου μην απορείς
Όλα τα έχει προβλέψει η φύση
Ακόμη κι αυτή την αλμυρή αγάπη
Υπόσχεση
Στη χώρα του τζίτζικα
την ώρα που συνθέτει το τραγούδι του
μια υπόσχεση αιώνιας αγάπης
γραμμένη στην αλισάχνη των βράχων
δίνει το πράσινο στο μπλε
Λένε πως την διακρίνουν
μόνο οι ερωτευμένοι τον Αύγουστο
καθώς απελπισμένα ποθούν
λίγο ακόμη καλοκαίρι -
παράταση ερωτοτροπίας
βυθισμένη στο αντίδωρο του φωτός
Νυχτερινοί ψίθυροι
Mίλα μου ψιθυριστά σαν πέφτει η νύχτα
να μην ακούν οι σκιές
να μη διανύουν μεγάλες αποστάσεις οι λέξεις σου
από σένα σε μένα
Παρ΄ όσο η ματιά του φωτογράφου ως το φακό του
την ώρα της σύλληψης
Μίλα μου ψιθυριστά τη νύχτα
να μην ακούει ο υπερβάλλων ζήλος των ανθρώπων
Δια πυρός και σιδήρου, είπα
θα διέρχομαι
την ώρα της αμφιλύκης
Κι όπως η νύχτα έφθανε στα σημεία
ένα γέλιο αργυρόηχο
στάθηκε ανυπεράσπιστο
εντός σου
Από τότε
τυφλωμένη αρμενίζω
στο απέραντο φως σου
Μιλήσαμε πολύ
Μιλήσαμε πολύ για απουσίες
για χρόνια διάφεγγα, εύκρατα, ολιγαρκή
κι η θάλασσα έχει την ευθύνη
των αναμνήσεων
Πότε άσπλαχνη, πότε προσηνής
κι οι διαβαθμίσεις των χρωμάτων
ανάγλυφες αποτυπώσεις στο μετείκασμα
μιας μέρας που προσπαθεί να μας διαφθείρει.
Αδειανές οι θέσεις προσμένουν άλλους ταξιδιώτες
γιατί εμείς προδώσαμε τον προσανατολισμό της ηλιοφάνειας
σαν νήπια που φοβήθηκαν την τιμωρία.
Μιλήσαμε πολύ για απουσίες
και λησμονήσαμε πως
οι επόμενοι ρομαντικοί αδημονούν
ν’ απολαύσουν τη θέα
Πίσω απ΄τις φωτοσκιάσεις
Πίσω απ´ τις φωτοσκιάσεις
υπάρχει ένα αδιόρατο χρώμα
Δε φανερώνεται σε ζωγράφου παλέτα
μήτε σε σκοτεινό θάλαμο φωτογράφου
Μπορείς να το διακρίνεις
μόνο σε λέξεις ποιητών
ή στη ματιά των ερωτευμένων
που παίζουν με του πάθους τα κύματα
Χάδι το λένε τα βιβλία
μα ένα όνομα μόνο του
δεν έχει καμία σημασία
αν δεν μπορεί να απαλύνει
τις γωνίες του χαμόγελου σου
Σαν βιογραφικό: Κατά βάση Θεσσαλονικιά. Όμως όπου η καρδιά αγαπά, νιώθει τόπο της.
Παίζει κι αισθάνεται με λέξεις, εικόνες και μουσικές. Ονειροπολεί κι έπειτα προσγειώνεται για να ξαναπετάξει. Εκ γενετής χαρακτηριστικό ή επιλογή επιβίωσης, διόλου δεν έχει σημασία. Περιουσιακά στοιχεία θεωρεί μόνο τους άυλους τίτλους της αγάπης και της φιλίας. Βασικό κίνητρο ζωής, η αγάπη για τον άνθρωπο και την ελευθερία. Η φθαρτότητα της ύπαρξης, η μόνη της σιγουριά. Προσπαθεί να μην ελπίζει, αλλά δεν το έχει κατορθώσει ακόμη.
Λέξεις της βρίσκονται σε παλιά τετράδια, περιοδικά, εφημερίδες,
υπολογιστές και στα βιβλία:
• «Έτσι ρετρό σ’ αγάπησα», διηγήματα, εκδόσεις «Έλυτρο»,
...Θα "βρούμε ένα καφενείο ανοιχτό και θα λέμε για ώρες ιστορίες με τους παπούδες κοντά στη σόμπα με τα καυσόξυλα. Εξάλλου όλες οι νύχτες είναι ευτυχισμένες γιατί ξέρουμε να ζωγραφίζουμε τους λεπτοδείχτες με φωσφορούχα χρώματα. Εμείς μόνο. Οι τελευταίοι διαχρονικοί εραστές του πλανήτη... και δε χρειαζόμαστε κουρτίνες στα παράθυρα του σπιτιού μας.
Θέλω τις ηλιαχτίδες σου να φωτίζουν όλα τα σπίτια.
Πώς να σε φυλακίσω φως μου εκτυφλωτικό! Κατάλαβέ το!
Είμαι πίσω απ" όλες τις πόρτες για να σου τις ανοίγω διάπλατα και να περνάς. Ξέρω τη στιγμή την κατάλληλη που τα ουρλιαχτά μου θα γεμίσουν φλόγες τη θάλασσα... εγώ διατάζω κι ό,τι θέλω γίνεται γιατί σ" αγαπώ και γιατί σ" αγαπούσα περισσότερο απ" τα φαντασμαγορικά μου όνειρα και τα φεγγαροφώτιστα ξενύχτια μου.
Όχι πια άλλα στερητικά. Θυμάσαι κάποτε;
"Σήμερα γιορτάζει όλη η γη"! Κι αυτό το σήμερα είναι σαν
τρισδιάστατη ταινία, με τους πιο ταλαντούχους πρωταγωνιστές...λίκνισμα
αναρχικό και οι φωνές των θεατών συγχρονισμένες...
«Νωρίς που έφυγες» , ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι».
«Πως γίνεται η αγάπη», ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι».
«Πάμε ξανά», ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι
