Δεν είναι η σιωπή φωνή...

Ηρθε η ώρα να μιλήσεις..

Να ελευθερωθούν οι λέξεις απο τη φυλακή των λόγων.

Χρόνια τώρα  τις κρατήσαμε φυλακισμένες στα υγρά και ανήλιαγα υπόγεια της σιωπής.

Καμιά φορά, τις ρίχναμε μέσα στα ποιήματα για ''ιλουστρασιόν'' προς χάριν εντυπώσεων και εντυπωσιασμών.

Ηρθε η ώρα να μιλήσεις

Μη σε ξεγελούν οι σειρήνες

Μη σε ξεγελούν τα μάτια.

Εδώ, κοιμάται η Πομπηία  και φτάνει μια μικρή

 σπίθα ν' ανάψει πάλι η φωτιά.  

 αλήθεια τους  και να βγουν στην επιφάνεια οι

''χαμένες Ατλαντίδες''

Μη φοβάστε τη ''λάβα'των λέξεων...

Τη στάχτη να σκιάζεστε που σας ''τυφλώνει'' τα 

μάτια..Μαρία Λαμπράκη

Πυροβάτες -Ονείρων

Για τους πυροβάτες ονείρων..
Ετσι, παίρνει φωτιά η νύχτα...
Με όνειρα  που γίνονται προσάναμμα στους ανυπεράσπιστους Ερωτες. Μ.Λ

Των Ερώτων -Το Νερό

Διψούσαμε για των ερώτων το νερό..

Μα, χάσαμε την πηγή; Ή στέρεψε το ποτάμι;

Και, όλο λέμε, ίσως να γίνει αυτό το ταξίδι κάποτε..

Αλλά, επιμένουμε να παίζουμε σ'αυτό το ''παιχνίδι''
Εστω και με σπασμένα  τα φτερά.                           

(Πίνακες ζωγραφικής -Alphonse Mucha-)

Ενα καράβι της φυγής

Ποτέ μου δεν εζήλεψα καράβια αραγμένα

που' χουν για άγκυρα στεριά

κι άλμπουρα σκουριασμένα.

Ο άνεμος δε φούσκωσε ποτέ
 πανί στην πλώρη,

μήτε ένας γλάρος στον αφρό

τραγούδι δεν τους είπε.

Φοβήθηκαν τα πέλαγα

κι απόμειναν να βλέπουν

 της θάλασσας τα κύματα
να κλαίνε μανιασμένα,

για μια γοργόνα που ρωτά

σε χρόνια περασμένα..

Αν, ζει, ο μέγα Αλέξανδρος...

Ποιος τάχα να το ξέρει..

Εγώ καράβια ζήλεψα 
θάλασσες π' αρμενίζουν
που δεν φοβούνται τον καιρό
 μήτε τις Συμπληγάδες

Μα  κούρσεψαν τα πέλαγα
ψάχνοντας μιαν Ιθάκη.
Κι  έβαλαν πλώρη τον καημό

και την καρδιά πανάκι (Μαρία Λαμπράκη)