Προσμονή

Νικηφόρος Λύτρας, Η προσμονή (αχρονολόγητο). 

Λάδι σε καμβά, 68 εκ. x 50 εκ., Εθνική 

Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου 

Σούτζου.

Προσμονή

Ερχεσαι μερικές στιγμές και ακροβατείς

στα όρια της αντοχής μου.

 Ακριβώς στην κόψη του ελάχιστου/τόσο μυστικά 

εκθαμβωτικός/που ανθίζουν ''άξαφνα'' οι 

παπαρούνες του ανεκπλήρωτου /στο βάζο της 

αγάπης.

Η προσμονή φοράει ''τότε'' τα καλά της /ανοίγουν 

τα παράθυρα στο φως/κι όλα τ' αστέρια 

τραγουδάνε της Ανατολής.

Ετσι αναβαπτίζεται ο 'Ερωτας/μες την 

μυσταγωγία 

μιας  γλυκιάς /προσμονής!(Μαρία Λαμπράκη)

Το ''άλεκτο''

Mε τ' ακροδάχτυλα των λέξεων /ψηλαφίζω τη σιωπή..
Με κινήσεις ασκητικές αναζητώ τα λόγια /που στόλισαν το αμετάκλητο πριν χαθείς/όπως στη θάλασσα ο ναυαγός..
Τ' ανακαλώ όλα με ευλάβεια στην επιφάνεια/μεγενθύνω την εικόνα σου /στο χώρο της ορατής σύλληψης των πραγμάτων/και γίνομαι μαζί σου /ένα και αυτόφωτο..
Εκεί, που το ''άλεκτο'' βγάζει στο Φως...
Γιατί, όπως αναφέρει ο Eugenio Ionessco
''Οταν όλα θα έχουν ειπωθεί/θα ανήκουμε σε άλλους καιρούς''-Μ-Λαμπράκη)

Νύχτα προδοσίας

Παράξενη νύχτα.

Σε στήνει και σε βάζει στο σημάδι.

Κλείνεις τα μάτια/ εύχεσαι ο στόχος να μην είσαι εσύ.

Η σιωπή σαν νεκροσέντονο τύλιξε την πόλη.

Μόνο ο Ιούδας τρεκλίζει αποκαμωμένος στους δρόμους/κρατώντας σφιχτά στη χούφτα του τα τριάκοντα αργύρια..

Κάθε τόσο γυρίζει και φωνάζει:<<Δικός μου είσαι εσύ;>>

Κανείς δεν απαντά/ο τελευταίος (που απάντησε) το πλήρωσε με σταυρικό θάνατο.

Δε βαριέσαι, μονολογεί..''Σε λίγο ξημερώνει ..''

<<Δεν είναι τυχαίο που κάθε καινούργια μέρα ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού/που μαρτυράει απο παλιά μια  προδοσία>>-Μαρία Λαμπράκη

Η φράση στα εισαγωγικά, ανήκει στον  Berthold Friedrich Brecht

Το τραπέζι-Του ΚόΖμου

Για άλλη μια μέρα έστρωσε το τραπέζι του κόσμου ο Ηλιος.
Ψωμί μοιράζει στους πεινασμένους της γης, μια φέτα από το φως του, όλοι αναζητούμε.
Μα, πως να τους θρέψεις<<Οταν της γης επλήθυναν οι πόνοι>>
Η φράση στα εισαγωγικά, είναι  απο ποίημα του Pablo Nerouda

H σκέψη σου....

Τρεμόσβησε  στο εικόνισμα η φλόγα απ' το καντήλι.

Κακό σημάδι σκέφτηκα -Αέρας δε φυσά..

Ποιας σκέψης το φτερούγισμα  στη νύχτα έχει στείλει;

Ποιος στεναγμός -Αξόδευτος-Κι απόψε ξαγρυπνά;

Να' ναι εκείνων που έφυγαν και δίνουνε σημάδι;

Κι όσα τα μάτια δε θωρούν μα νιώθει η Καρδιά;

Είναι ψυχές που ξέφυγαν για λίγο απ' τον Αδη;

Κι ήρθαν μαντάτα να μου πουν -για μια ''παρηγοριά'';

΄Η Μήπως είναι η σκέψη σου
Κι ήρθε να μ' ανταμώσει;
Μαρία Λαμπράκη .