Η Μοναξιά είναι ένα βαρύ Ζειμπέκικο

Τα θαλάμια στο βυθό της ζωής μου, είναι ατελείωτα.

Βουτάω λοιπόν κι εγώ ελεύθερα στα βαθειά,  χωρίς στίγμα, πυξίδα, έτσι κερδίζω πιότερο απο την ηδονή του αναπάντεχου, που είναι όπως και να το κάνουμε, είναι γλυκύτερο απο το υπολογισμένο.

Μέσα μου φούντωνε ο πόθος για άλλο άγνωστο μονοπάτι.

Κι όμως το ήξερα, δεν ήταν μόνο η ανάγκη φυγής απο την πραγματικότητα, αλλά  κι ο φόβος  πως, ίσως αυτή τη φορά το μονοπάτι, θα ήταν χωρίς γυρισμό.

Αλλάζω βηματισμό, κρύβομαι να μην φανεί ο ίσκιος μου, πως  να κρυφτείς όμως απο βλέμματα δραπέτες, βλέμματα ληστές.

Γιατί όμως με βρίσκει πάντα απροετοίμαστη, αυτό το ταξίδι;

Μόνη μου επιθυμία, η επιθυμία της Αγάπης να εκπληρωθεί.

Αν αγαπάς όμως, λιώσε σαν κερί, σαν τρεχούμενο ρυάκι, που τραγουδά την μελωδία του μέσα στη νύχτα..
Αναπάντεχα  μου ήρθε στα χείλη  ενα ποίημα, του  Ν.Βρεττάκου..
''Ολονυχτία...Δεν με κατάλαβες, όλη τη νύχτα ήμουν πλάι σου, προθασπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα-πάλευα όλη τη νύχτα-..Ο αγέρας επέμενε..
Απλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου , σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα.Επειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα δίχως χέρια τον κόσμο.''

Τελικά, ίσως,  η μοναξιά  να είναι ένας χορός,  που τον χορεύεις μόνος -Ενα ''Bαρύ'' Ζειμπέκικο...Μαρία Λαμπράκη

ΤΟ Σύμπαν ενός ανώνυμου Συγγραφέα -Γιώργος Γραμματικάκης

Απόσπασμα απο το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη -Η ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ.

Στο Σύμπαν περιέχεται το κάθε τι,είπε ο Καθηγητής της Κοσμολογίας .

Ο Ηλιος ,η Σελήνη και οι ωκεανοί της γης,οι φέροντες τα ονόματα αρχαίων Θεων.

Πιο μακρυά εκτείνονται οι Αστερισμοι του Αιγόκερω και του Τοξότη.

Το Συμπαν περιέχει επίσης τους γαλαξίες και τους κομήτες,ωχρούς αστέρες νετρονίων και τα νεφελώτα ,και ακόμη, Μαρία,περιέχει, εσένα ,εμένα και λέξεις όπως ,αγάπη , ή της απουσίας....

...Η εκτόξευση τεραστίων ποσοτήτων ύλης στο διάστημα απ'την έκρηξη υπερκαινοφανούς εμφανίζεται πράξη σπάταλη. Πολύ περισσότερο, όταν για εκετομμύρια χρόνια πριν, η ύλη αυτή είχε υποστεί επίμονη πυρινική κατεργασία και περιείχε, δύσκολα να συντεθούν, στοιχεία.

"Τίποτε δεν είναι άσκοπο, τίποτε περιττό." έγραψε ωστόσο ο Αριστοτέλης' και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό είναι παραπάνω από αληθινό. Διότι, σε μία ή περισσότερες παρόμοιες εκρήξεις οφείλουμε κι εμείς την ύπαρξή μας! Η ενδιάθετη ανάγκη του ανθρώπου να συνδεθεί με τον αστρικό κύκλο και την αιωνιότητα, συμπίπτει εδώ με την επιστημονική πεποίθηση.

[...]

Ασφαλώς, είναι μια εικόνα που υπερβαίνει τα μέτρα της καθημερινότητος: Ότι ο άνθρακας στο χαρτί του παρόντος βιβλίου, ο χρυσός που κοσμεί το λαιμό μια γυναίκας ή ο φώσφορος των ψαριών, σχηματίστηκαν στο εσωτερικό κάποιου ή κάποιων αστέρων. Και σε κάποια στιγμή απογνώσεως εκσφενδονίστηκαν στο Σύμπαν για να συλληφθούν από τον αμυδρό πρόγονο της Γης.

Το ίδιο όμως ισχύει και για τα πρωτογενή υλικά της ανθρώπινης ύπαρξης- το οξυγόνο, τον σίδηρο ή το ασβέστιο- που συνιστούν το σώμα ή το μυαλό μας. Είναι προϊόντα επίμονης αστρικής κατεργασίας. Η αυτοκτονία του άστρου που τα σκόρπισε κάποτε ως αστρική σκόνη, δε φαίνεται μια πράξη άσκοπη. 

Συγκλονιστική όσο κι αν είναι η ιδέα, εντούτοις είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Και τη ζωή μας, οφείλουμε στο θάνατο κάποιου άστρου...

Η γλώσσα της Μουσικής

Οι Ελληνες δια του λόγου τραγουδούσαν και δια του τραγουδιού ομιλούσαν,  αναφέρει ο Δ.Λιαντίνης.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα οι επιστήμες ήταν τρείς, Φιλοσοφία, Αστρονομία και η Μουσική, όλες οι υπόλοιπες επιστήμες θεωρούνταν <Τέχνες>,σήμερα ''δυστυχώς''συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Ο Πλάτων αναφαίρει-''Οταν αλλάζουν οι νόμοι της Μουσικής, αλλάζουν και οι νόμοι της Πολιτείας.''

Τα τραγούδια μιλούν την δική τους γλώσσα.Ξεκινούν απο μια καρδιά κι ύστερα τα μοιράζονται χιλιάδες.

Το κοινωνούν σαν μια ευχή, όχι για ν'αλλάξουν τον κόσμο αλλά για να τον κάνουν καλύτερο.

Τα τραγούδια είναι μνήμη, προσωπική και ιστορική.

Η μνήμη, είναι ένα τοπίο-εσωτερικό-με εικόνες, πρόσωπα, μυρωδιές, αλλά και τραγούδια.

Πόσο εύκολα ξεκλειδώνει τελικά η μνήμη;

Φτάνει να την αφήσεις να πάρει την πρώτη ανάσα, την πρώτη βαθιά πνοή.Τα τραγούδια είχαν  και θα έχουν πάντα, αυτό τον μαγικό τρόπο -ξεκλειδώματος-της μνήμης.

Mας γυρίζουν πίσω στις καταβολές μας, στα πρώτα ακούσματα, απο εκεί πέρνουμε τις βάσεις για να συνεχίσουμε, απ' αυτο το υλικό που είναι σταθερό και πολύ πλούσιο το εξελίσσουμε με βάσει τις ικανότητες που έχουμε και αντιλαμβανόμαστε.

Ο Μάνος Χατζιδάκης ειχε πει:<H καταβολή μου είναι το Λαικό τραγούδι του τόπου μας και η συμφωνική μουσική.Αυτά τα δυο παίξανε τεράστιο ρόλο -κάπου στο μέσον βρήκα τη χρυσή τομή, για να κάνω το τραγούδι που ονειρεύομαι.

Ισως ''τελικά'' αυτός είναι ο ρόλος των τραγουδιών. Να μας οδηγήσουν στο κέντρο της καρδιάς κι έπειτα ο καθ' ένας, ας επιλέξει το δικό του ταξίδι..

Τον πρώτο ρυθμό της μουσικής τον δίνει πάντα η καρδιά ..Μ Λ

Πρόκληση-Μαχμούτ Νταρουίς

Σφίξτε μου τα σχοινιά,απαγορέψτε μου τα τετράδια και τα τσιγάρα
Κλείστε μου το στόμα με χώμα.
Το τραγούδι είναι το αίμα της καρδιάς
τ'αλάτι του ψωμιού,το νερό του ματιού
Γράφεται με τα νύχια,το λαρύγγι και τα μάτια.
Θα το λεω στο κρατητήριο,στην τουαλέτα
κάτω απο το βούρδουλα
Κάτω απο τα δεσμά των αλυσίδων
Πουλιά μυριάδες πάνω στις καρδιές μου τα κλαδιά
Πλάθουνε το Μαχόμενο τραγούδι..Μαχμούτ Νταρουίς..