Και τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τ' απλώσω

Να  ξυπνάς με του Ήλιου το φιλί και να το αισθάνεσαι σαν (Sun)φιλί προδοσίας..
Να ακούς τον κελαηδισμό των πουλιών και να μην αναγνωρίζεις τη μελωδία τους μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο μιας πόλης , που ανηφορίζει ασθμαίνοντας, σέρνοντας βαριά τα βήματά της  σε ώρες ξαφνιασμένες, λες και το τσιμέντο κατάπιε όλα της τα όνειρα..
Να ξορκίζεις κάθε βράδυ τους φόβους σου και να τους βλέπεις το πρωί γιγαντωμένους και άτρωτους λες και έσκαβαν όλη τη νύχτα ένα σκοτεινό λαγούμι , για τ' ανυποψίαστα θύματα..
Να...Να...Να...
Ερχεται όμως, όλο τούτο και γλυκαίνει όταν συναντάς στο Σούπερ Μάρκετ την κ Ελένη  και σε ρωτά:''πήρες ψωμάκι σήμερα παιδάκι μου; ....Να, πάρε το μισό από το δικό μου....''
Ισως, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να σωθούμε(ως άνθρωποι) από την ερημία μας, να γίνουμε δότες της ΑΓΑΠΗΣ
 -Οχι ΕΠΑΙΤΕΣ...
Και  τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τ' απλώσω.(.Μαρία .Λαμπράκη)

Το τραπέζι-Του ΚόΖμου

Για άλλη μια μέρα έστρωσε το τραπέζι του κόσμου ο Ηλιος.
Ψωμί μοιράζει στους πεινασμένους της γης, μια φέτα από το φως του, όλοι αναζητούμε.
Μα, πως να τους θρέψεις<<Οταν της γης επλήθυναν οι πόνοι>>
Η φράση στα εισαγωγικά, είναι  απο ποίημα του Pablo Nerouda

Νυχτωδίες -Ερώτων

Για να σε συναντήσω/εκτοπίζομαι στο γαλαξία της σιωπής.
Συλλέγω τα άνθη των χαμένων ονείρων/μεταλαμβάνω τα θαύματα/σε νυχτωδίες Ερώτων/διασπείρομαι /για να ξαναγεννηθώ στο φως σου.
Απο τη μοναξιά μου βγαίνω/και χάνομαι στις θάλασσες του άγνωστου θεού.(Μαρία-Λαμπράκη)

Σταυρωμένα -Φεγγάρια

Στα σταυρωμένα φεγγάρια
 που ενταφιάζουν στα σκοτεινά προδομένους Ερωτες.(Μ-Λ)