Προσμονή

Νικηφόρος Λύτρας, Η προσμονή (αχρονολόγητο). 

Λάδι σε καμβά, 68 εκ. x 50 εκ., Εθνική 

Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου 

Σούτζου.

Προσμονή

Ερχεσαι μερικές στιγμές και ακροβατείς

στα όρια της αντοχής μου.

 Ακριβώς στην κόψη του ελάχιστου/τόσο μυστικά 

εκθαμβωτικός/που ανθίζουν ''άξαφνα'' οι 

παπαρούνες του ανεκπλήρωτου /στο βάζο της 

αγάπης.

Η προσμονή φοράει ''τότε'' τα καλά της /ανοίγουν 

τα παράθυρα στο φως/κι όλα τ' αστέρια 

τραγουδάνε της Ανατολής.

Ετσι αναβαπτίζεται ο 'Ερωτας/μες την 

μυσταγωγία 

μιας  γλυκιάς /προσμονής!(Μαρία Λαμπράκη)

Τα πουλιά της θλίψης

Φυλλοροούν οι σκέψεις/ πάνω στο κλαδί της μνήμης.

Εκεί, έρχονται και κουρνιάζουν οι ψυχές/ σαν τα πουλιά /πάνω στο σύρμα ..

Ξαποσταίνουν για λίγο/κι έπειτα/ χτυπώντας τα φτερά τους στον αέρα/επιστρέφουν στον ουρανό της θλίψης τους/λίγο /πριν /ο Ηλιος ανατείλει  και το φως/προδώσει το δάκρυ τους/στα μάτια.(Μ-Λαμπράκη)

Είναι πουλιά που οντε πετούν/πηγαίνουνε ομάδι.
.

Κι άλλα πουλιά που μοναχά/τα βρίσκει το σκοτάδι.

Οντε θα δεις άσπρα πουλια /να χαμηλοπετούνε

Θα' ναι γιατί ενός σεβντά/λαβωμαθιές κρατούνε(Μαρία-Λαμπράκη)

Θανάσης Φωτιάδης, Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Κακό της πολιτείας ο κλέφτης άρχοντας

Φέτος, παράδοξα, στη μέση του καλοκαιριού
τα παιδιά της πολιτείας
αλλάξαν λόγια στα κάλαντά τους:
Λένε για κλέφτες άρχοντες,
για προδότες αρχηγούς,
για μαύρα λουλούδια,
για σκοτεινούς καιρούς.

«Μας κλέψαν την ελπίδα,
μας κλέψαν τη χαρά!»

Υψώσατε τάχιστα το μνημείο της καταισχύνης,
αν σας ενδιαφέρουν αυτά τα παιδιά.

Από τη συλλογή Ληξίαρχος (1966) του Θανάση Φωτιάδη