Ποια όνειρα καίγονται απόψε;

Ποια όνειρα καίγονται απόψε/και πήρε φωτιά η νύχτα;
Κι απουσία σου /πανταχού παρούσα /να ρίχνει λάδι στη φωτιά..
Με πόσα ποτάμια δάκρυα/ γλυτώνεις ''άραγε'' τα εγκαύματα; (Μ-Λαμπράκη)

Yπάρχεις ..

Yπάρχεις ..
Αδημονώντας μέσα μου/στη ρευστότητα του χρόνου..
Σε κύκλους φαντασιώσεων /με το χρόνο να τεμαχίζεται αναίτια/σε ανύπαρκτο ερωτικό τοπίο.
Υπάρχεις..
Στο λαβύρινθο της σκέψης μου/κι ως άλλη Αριάδνη /μάταια αναζητώ τον Θησέα εντός μου/απο τον λώρο του μίτου σου να πιαστώ.
Υπάρχεις..
Σαν άνεμος ούριος /στην αβέβαιη πλώρη των ονείρων μου..(Μαρία-Λαμπράκη-)

Τι έρημος κι αυτή των ανθρώπων

Tα όνειρα έμειναν και σήμερα /στα ''αζήτητα''
Τώρα η νύχτα περιδιαβαίνει τους δρόμους /με απούλητη την πραμάτεια της/ κανείς δεν ενδιαφέρεται /ως να τους είχε η μοναξιά τυλίξει/με νύχτες δίχως όνειρα..
Τι έρημος κι αυτή των ανθρώπων....

Δεν έμαθες ποτέ....

Δεν έμαθες ποτέ ,πως..
Τα βράδια που κοιμόσουν/άνοιγα κρυφά τις πόρτες των ονείρων σου με το αντικλείδι της σιωπής..
Πλημμύριζα απ' το άχραντο δάκρυ του Ερωτα/μεταλάμβανα τα θαύματα  της Αγάπης/πεθαίνοντας στα πιο όμορφα τραγούδια /αυτά που δεν σου τραγούδησα,ποτέ..
Δεν έμαθες ποτέ...
Πόσες φορές η σκέψη μου /κοιμήθηκε μαζί σου στα νησιά τα Παραδείσια /των αμέτρητων μικρών Θεών(Μ.Λαμπράκη)